Symptomen van longkanker in een vroeg stadium (2023)

Longkanker in een vroeg stadium - Waarom had ik het "geluk" om het vroeg te ontdekken?

Sinds mijn diagnose zegt iedereen: "Je hebt zoveel geluk dat je het zo vroeg ontdekt!" Ik vraag me af waarom dat komt omdat iedereen die van hen vroeg zou moeten kunnen vinden als ze gewoon naar hun lichaam kijken en luisteren. Ze zeggen dat er geen symptomen zijn van longkanker in een vroeg stadium. Ik had er een paar en zoals de meeste mensen probeerden ze mezelf eruit te praten, wat dan ook. Ik had een willekeurige CT-scan waar het werd ontdekt. Waarom krijgen groepen met een hoog risico niet regelmatig een CT-scan - zeg elke 3-5 jaar, vooral omdat longkanker de meest dodelijke is? We hebben de colonoscopie om darmkanker vroegtijdig op te sporen en zelfonderzoek en mammografie voor borstkanker - waarom niets voor longkanker? Dus dit bericht is bedoeld om te bespreken hoe we allemaal kunnen helpen dat meer mensen vroeg worden gediagnosticeerd om te voorkomen dat ze zo snel en ellendig sterven in plaats van vroege detectie en genezing, waar ik blijkbaar "gelukkig" deel van uitmaak. Achtergrond: ik had een CT-scan in noodgevallen voor pijn en braken wat acute appendicitis bleek te zijn. De CT-scan onthulde een knoop van ongeveer 1,3 cm in mijn linker bovenkwab. Ik drong er bij mijn chirurg op aan om me door te verwijzen voor een biopsie. De biopsie onthulde adenocarcinoom, matig gedifferentieerd. Ik had mijn PET om er zeker van te zijn dat ik geen Mets had. Alles duidelijk. Ik heb mijn linker bovenkwab laten verwijderen op 25-11-2014 en de lymfeklieren waarin het leegliep; alles was duidelijk. Ik ben 10 dagen post - voel me eindelijk "oké" - maar weet dat ik een lange weg terug heb naar actief wandelen / wandelen...? Het sneeuwt nu licht... en ik heb vrede. Kanttekening: terwijl ik in het ziekenhuis lag, op Thanksgiving Day, 2014, stierf mijn broer aan slokdarmkanker nadat hij het eerst negeerde, er vervolgens tegen vocht en vervolgens stierf in de afgelopen 2 maanden. Dit is wat me motiveerde om in september een biopsie te krijgen toen er een vlek op mijn CAT-scan verscheen en ik geloof dat elke dag van cruciaal belang is als ik met kanker te maken krijg.

Multisite Oligo-recidief: een lang overlevende zaak

Stereotactic Body Radiotherapy for Metachronous Multisite Oligo-Recurrence: A Long-Surviving Case with Sequential Oligo-Recurrence in Four Different Organs Treated Using Locally Radical Radiotherapy and a Review of the LiteratureHiroshi Onishi,1 Masatoki Ozaki,2 Kengo Kuriyama,1 Takafumi Komiyama,1 Kan Marino,1 Masayuki Araya,1 Ryo Saito,1 Shinichi Aoki,1 Yoshiyasu Maehata,1 Licht Tominaga,1 Mitsuhiko Oguri,1 Iori Watanabe,1 Kojiro Onohara,1 Meguru Watanabe,1 Naoki Sano,1 and Tsutomu Araki11Department of Radiology, School of Medicine, Yamanashi University, 1110 Shimokato, Chuo City, Yamanashi 409-3898, Japan2Department of Radiology, Shizuoka Municipal Shimizu Hospital, Shizuoka 424-8636, JapanReceived 19 July 2012; Accepted 13 September 2012Academic Editor: Yuzuru NiibeCopyright © 2012 Hiroshi Onishi et al. This is an open access article distributed under the Creative Commons Attribution License, which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, provided the original work is properly cited.AbstractStereotactic body radiotherapy (SBRT) for oligometastases represents a recent trend in radiation oncology. While abundant data are available regarding the use of SBRT for the treatment of lung or liver oligometastases from various retrospective series and prospective trials, relatively little information has been accumulated for the treatment of oligometastases at sites other than the lungs and liver, particularly for sequential oligometastases in multiple organs. Oligometastases with primary lesions controlled is called “oligo-recurrence.” We describe herein the case of a lung cancer patient who developed repeated oligo-recurrence at multiple sites that were each controlled by radical radiotherapy and achieved long-term survival and discuss the merits of locally aggressive radiotherapy for this type of disease condition with reviewing the literature. Although further investigation should be undertaken to clarify the benefits, objectives, and methods of SBRT for the treatment of oligometastases, we believe utilization of SBRT may be worthwhile for patients with remote metastases who hope for treatment to acquire better local control and possible longer survival.1. IntroductionInterest has been increasing in the use of local therapy for metastases in recent years, likely due to improvements in systemic therapy [1–5]. In a selected population of oligometastatic patients, surgical metastasectomy may prolong survival and data in the literature support this observation. Survival benefits were being reported for complete resection of metastatic lung tumors even in the 1990s. The International Registry of Lung Metastases (IRLM) reported that 5-year overall survival for patients with complete resection of metastatic lung tumors was 36%, compared with 13% for patients without, suggesting complete removal or ablation of metastatic lesions as an important predictor of long-term survival [2].Although surgical metastasectomy remains the most common of the local therapies, representing the first-line standard, nonsurgical alternatives such as thermal ablation and stereotactic body radiotherapy (SBRT) have become increasingly popular as options for patients who are not surgical candidates or who decline surgery. This is because these options are generally less invasive than surgery and have demonstrated considerable promise in eradicating macroscopic tumor. The main aim of SBRT is to acquire better local control of the tumor by providing a higher dose of irradiation to a specified area during a short period. SBRT was initially developed in Sweden and Japan [6, 7]. SBRT has been available for more than 10 years and is gaining clinical interest as a means of achieving local radical treatment of tumors in various organs, particularly for patients with stage I non-small-cell lung cancer (NSCLC) [8–13], not only in medically inoperable patients, but also in operable patients [14].SBRT for oligometastases represents a recent trend in radiation oncology [15–17]. Concerning the survival benefit of locally aggressive radiotherapy for oligometastases the largest experience has been accumulated for patients with brain metastases treated by stereotactic radiosurgery. In 2005, the American Society for Therapeutic Radiology and Oncology (ASTRO) systematically reviewed the evidence for the use of stereotactic radiosurgery in adult patients with brain metastases, and concluded that radiosurgery boost with whole-brain radiotherapy improved survival in patients with a single brain metastasis [18]. Niibe et al. also indicated that patients with oligometastases and no extrathoracic lesions could receive survival benefits from SBRT [19].Milano et al. analyzed a subset of 121 patients treated with curative-intent SBRT for a limited number of extracranial metastases [16]. The results of their study showed that patients fared well with respect to survival and disease control with aggressive SBRT, even after local failure and/or the development of new metastases. While abundant data are available regarding the use of SBRT for the treatment of lung or liver oligometastases from various retrospective series [20, 21] and prospective trials [16, 22, 23], relatively little information has been accumulated for the treatment of oligometastases at sites other than the lungs and liver, particularly for sequential oligometastases in multiple organs.Oligometastases with primary lesions controlled is called “oligo-recurrence”, that was first noted by Niibe et al. [24, 25]. We describe herein the case of a lung cancer patient who developed repeated oligo-recurrence at multiple sites that were each controlled by radical radiotherapy and achieved long-term survival, and discuss the merits of locally aggressive radiotherapy for this type of disease condition.2. Clinical CaseAlthough SBRT in the strict definition generally includes large fraction size (generally not less than 5 Gy) and a short treatment-duration (generally within 3 weeks), we call the radiotherapy for the adrenal or abdominal lymph node metastases, that was done in a stereotactic manner but with 3 Gy in every fractions during over 3 weeks, “SBRT” in this case report.In October 2006, a 68-year-old Japanese man presented with T2N2M0 adenosquamous carcinoma in the right upper lobe of the lung. The patient underwent complete tumor resection with right upper lobectomy and mediastinal lymph nodes dissection. He had received adjuvant chemotherapy (four cycles of carboplatin; area under the curve (AUC) = 5 (1000 mg/body) on day 1 of a 21-day cycle) with weekly paclitaxel (1000 mg/m2).A right adrenal mass was found on routine computed tomography (CT) in March 2007 and was diagnosed as a solitary right adrenal metastasis by 18F-fluoro-2 deoxy-D-glucose (FDG)-positron emission tomography (PET). Although the patient had taken tegafur-uracil (UFT) at 4.0 g/day for three months, the metastasis continued to enlarge (40 mm in diameter by June 2007; Figure 1(a)). The patient was therefore referred to our clinic for SBRT. Although other regimens of chemotherapy were considered, the patient wished to undergo SBRT as local intensive therapy. He showed a very positive and cheerful demeanor. During the SBRT planning sessions, the patient was trained in voluntary breath-holding during the inspiration phase using a respiratory indicator [26] to minimize the adrenal respiratory motions during irradiation [27]. Planning target volume (PTV) was determined as the gross tumor volume (GTV) of the right adrenal mass plus the personal internal margin, with an additional margin of 2 mm to compensate for intrasession reproducibility and to provide a safety margin. Precise reproducibility of tumor position in this patient under voluntary breath-holding was measured on repeated CT. Tumor position was adjusted to the planned position before every session using the CT on rails taken in the vicinity of the tumor. Ten different noncoplanar static beams were used for irradiation. The radiation port was made with dynamic sliding multileaves adjusted with 3 mm margins around the border of the PTV. Dose constraints of normal tissue were defined for the intestine and spinal cord. For the intestine, volumes with dose >52.5 Gy and >43.2 Gy in 10 fractions (biologically effective dose (BED) = 144.4 Gy and 105.0 Gy, resp., α/β = 3 Gy) were restricted within 10 mL and 100 mL, respectively. For the spinal cord, maximum dose was restricted to <36 Gy in 10 fractions (BED = 79.2 Gy, α/β = 3 Gy). These criteria represent a modification of the dose constraints provided in the protocol of the Japanese Clinical Oncology Group (JCOG)-0403 study, a prospective study of SBRT for stage I NSCLC. A total dose to the isocenter of 75 Gy in 25 fractions over 36 days was delivered using a 10-MV X-ray from June to July 2007. Isodose lines on CT are shown in Figure 1(b). The reason for the middle fraction size (3 Gy) was to avoid serious toxicity affecting the duodenum, because the second portion was included in the high-dose area. Administration of UFT was stopped before the start of the SBRT. After completion of SBRT, daily oral administration of tegafur-gimeracil-oteracil potassium (TS-1) was initiated at 80 mg/body. The patient complained of mild epigastralgia in December 2007, and grade 1 duodenitis was observed under fiberscopy. Symptoms improved with administration of oral antacids. In February 2008, the right adrenal tumor had decreased in size sufficiently to meet the criteria for partial response (PR; Figure 1(c)), but right para-aortic lymph node swelling (diameter, 30 mm; Figure 2(a)) was found on CT. This lesion was considered to represent a new metastasis of lung cancer. At this point of time, we informed the patient that he had systemic multiple metastases and that complete cure might be difficult. However, he was elected to undergo further local treatment and a second course of SBRT was therefore performed for this new lesion. The method of the SBRT was similar to that for the right adrenal metastasis. A total dose to the isocenter of 60 Gy shown in Figure 2(b) in 20 fractions over 28 days was delivered. A small overlap of treated volumes was produced between the first and second courses of SBRT, affecting the second portion of the duodenum, but dose constraints were not exceeded. No toxicities in relation to the second course of SBRT were identified. Administration of TS-1 was stopped before the start of second SBRT and resumed after completion. In July 2008, the patient complained of acute hoarseness, and CT showed a new lymph node swelling in the left supraclavicular fossa (diameter, 25 mm; Figure 3(a)) and a left upper lung nodule (diameter, 20 mm; Figure 4(a)), although the right para-aortic lymph node lesion had decreased in size to represent PR (Figure 2(c)). Aspiration cytology was performed from the left supraclavicular fossa, revealing adenosquamous carcinoma cells. We considered that the condition of the patient at this time represented a more difficult stage and that the potential merits of local treatment were likely to be reduced. However, the patient again insisted on local radical treatment and we were persuaded by his eagerness. We first tried to control the left supraclavicular lesion. A total dose to the isocenter of 52.2 Gy in 29 fractions (shown in Figure 3(b); 1.8 Gy/fraction, twice a day, accelerated hyperfractionation) over 22 days was delivered to only the swollen left supraclavicular lymph node using conventional radiotherapy techniques. The reason why we did not use SBRT for the lesion was to avoid an adverse effect on the brachial plexus. Administration of TS-1 was continued during and after the sessions until February 2009. Hoarseness improved and FDG-PET-CT studies 1 month after this third course of radiotherapy showed marked reductions in size of the left supraclavicular lesion (Figure 3(c)) with no accumulation of FDG and no other abnormal accumulations. SBRT for left upper lobe metastases was then performed in September 2008. SBRT for the left upper lung lesion was performed using a similar method to the previous right adrenal and para-aortic lesions, but the prescribed dose was 48 Gy in four fractions over 4 days to cover 95% of the PTV (Figure 4(b)). The tumor decreased in size to PR (Figure 4(c)) and has not progressed since. No other metastases have been identified since the completion of these four sessions of radiotherapy, including 3 courses of SBRT. Although fracture of the left rib within the PTV of the SBRT for the left lung metastases and idiopathic right pneumothorax occurred in March 2011 and August 2011, respectively, the patient has remained very well without cancer recurrence and has enjoyed hobby (dancing) cheerfully as recently as June 2012.fig1Figure 1: (a) CT of right adrenal metastasis (arrow) before SBRT. (b) Dose distribution made with 10 noncoplanar beams for SBRT. Isodose lines show total doses (in 25 fraction) of 70 Gy, 60 Gy, 50 Gy, and 40 Gy, in 10 fractions, respectively, from the innermost area. The 30-Gy isodose line overlapped at the second portion of the duodenum with the 40-Gy isodose line of the SBRT for right adrenal metastasis, resulting in grade 2 duodenitis 1 month after SBRT. (c) CT at 6 months after SBRT, showing partial response of the lesion (arrow).fig2Figure 2: (a) CT of right para-aortic lymph node metastasis (arrow) before SBRT. (b) Dose distribution made with 10 noncoplanar beams for SBRT. Isodose lines show total doses (in 20 fractions) of 60 Gy, 50 Gy, 40 Gy, and 30 Gy, respectively, from the innermost area. (c) CT at 4 months after SBRT, showing partial response of the lesion (arrow).fig3Figure 3: (a) CT of left supraclavicular lymph node metastases (arrow) before SBRT. (b) Dose distribution made with 4 coplanar beams for conventional radiotherapy. Isodose lines shows total doses (in 29 fracions) of 50 Gy, 40 Gy, and 30 Gy, respectively, from innermost area. (c) CT at 1 months after the RT, showing complete response of the lesion (arrow).fig4Figure 4: (a) CT of the left lung metastasis (arrow) before SBRT. (b) Dose distribution made with 10 noncoplanar beams for SBRT. The isodose lines shows total doses (in 4 fractions) of 50 Gy, 40 Gy, and 30 Gy, respectively, from innermost area. (c) CT at 2 years after SBRT, showing partial response of the lesion (arrow) with focal radiation fibrosis.3. DiscussionRecent evidence suggests the presence of an oligometastatic state, where metastases are limited in both number and site. Weichselbaum and Hellman first proposed this concept of oligometastases as a state of “restricted tumor metastatic capacity” in 1995 [28], ushering in a paradigm shift in the strategy of cancer treatment.Oligometastases has been hypothesized to represent a state of distant metastases in which local therapies, such as resection or radiation, may offer cure in some patients [29–31]. Locally curative treatment of oligometastases is regarded as an important resource for improving survival in a clinically significant subset of cancer patients [32, 33]. Local control of oligometastatic lesions may also slow or prevent further metastatic progression [34].The maximum number of lesions that can be present to meet the definition of oligometastases has not been officially defined, but the number and organs affected by tumors is generally defined as ≤5 lesions in ≤2 organs. Salama et al. undertook a prospective study of SBRT for patients with metastases in 1–5 sites and reported 2-year progression-free and overall survival rates of 22.0% and 56.7%, respectively [22]. They concluded that patients with 1–5 metastases can be safely treated at multiple body sites and may benefit from SBRT. Aggressive treatment of such oligometastatic lesions can often be considered curative, because this treatment has been seen to prolong disease-free survival.Several institutions have been actively using hypofractionated SBRT as a less-invasive locally curative treatment for oligometastases [32, 35, 36]. SBRT is mostly practiced for primary stage I NSCLC in Japan, followed by metastatic lung cancer, then metastatic liver cancer [37].We will now provide an overview and discussion of SBRT for oligometastases in relation to the present case with adrenal, lymph node, and lung metastases.Concerning SBRT for lung metastases, main reported outcomes are summarized in Table 1. The number of lung metastases of the enrolled patients distributed from 1 to 3 in most of the reports. Multiple retrospective [1, 5, 15, 20, 38, 39] and prospective [40–46] studies have shown promising local control (LC) with SBRT, with some investigations reporting LC rates of approximately 90%. Most studies have observed very low rates of serious toxicities. Norihisa et al. [38] reported that 43 metastatic lung tumors in 34 patients achieved a 2-year local control rate of 90% and a 2-year overall survival rate of 84.3% as a result of SBRT at 48–60 Gy in 4-5 fractions to the isocenter. Le et al. recently reported the results of a phase II trial using SBRT to a dose of 50 Gy in 10 fractions in the treatment of oligometastatic disease [41]. Lung metastases were treated in 41% and thoracic lymph nodes in 20% of patients. The 2-year local control rate for all treated lesions was 67%. Similarly, investigators from Heidelberg treated 61 patients with 71 lung metastases using single-fraction SBRT to an isocenter dose of 12–30 Gy and reported an actuarial local control rate of 74% at 2 years [43]. Hoyer et al. completed a phase II trial of SBRT to a dose of 45 Gy in 3 fractions for treatment of colorectal metastases, primarily involving the lung and liver. The actuarial 2-year local control rate in that series was 86% [44]. Rusthoven et al. reported a phase I/II prospective study of SBRT for metastatic lung tumors. Thirty-eight patients with 63 lesions treated with SBRT achieved a 2-year local control rate of 96%, but a 2-year overall survival of only 39% [46]. One of the important reasons behind this poor prognosis with SBRT though the good local control similar to rates reported using 60–66 Gy in 3 fractions for primary NSCLC [47] might be that the prospective study included patients with extrapulmonary lesions. McCammon et al. also reported excellent local control rates with a nominal dose of ≥54 Gy and suggested a dose-control relationship within the range of SBRT doses applied [48]. These results suggest that the higher, more intense dose of SBRT used in the current series likely contributed to the higher rate of local control rate observed, although patient selection bias is always a potential confounder in comparisons across studies.tab1Table 1: Studies of stereotactic body radiotherapy for pulmonary oligometastases.In contrast to SBRT for most lung or liver metastases, careful attention must be paid to the dose and fractions for areas of intestine surrounding the tumor such as the present case. In the presented case, although we referred to the dose constraints provided in the protocol of the JCOG-0403 study and fortunately the patient had not suffer severe bowel toxicity, the dose constraint for intestines may be rather high from a viewpoint of conventional radiotherapy because the intestine is a serial organ, volume effect would not be large, and the maximum dose or near maximum dose would be the major concern. The author have experienced a serious gastric ulcer event occurring after SBRT (60 Gy in 10 fractions) delivered with concomitant vinorelbine in a patient with left adrenal metastasis of lung cancer [49]. The true dose constraint for intestines in the hypofractionated radiotherapy should be more investigated hereafter. Recently, the benefits of dose concentration by Cyberknife to avoid normal tissues receiving high doses have been reported in SBRT for tumors located close to the bowel or esophagus [50–54].Concerning adrenal metastases, they are increasingly being detected incidentally during followup or at the time of initial presentation with continuing progress in imaging techniques. A relevant meta-analysis reported improved survival after adrenalectomy in patients affected by adrenal metastases from lung cancer, achieving durable long-term survival in approximately 25% of cases [55]. Although SBRT is commonly accepted as a safe and fairly effective treatment for controlling small cancer lesions, SBRT for the adrenal gland has been described in only a few studies summarized in Table 2 [56–59]. Chawla et al. [56] and Casamassima et al. [57] showed that adrenal SBRT may be considered a radical therapy not influenced by parameters such as primary tumor, synchronous or metachronous status, uni- or bilateral lesions, oligometastatic disease, or target volume. Oshiro et al. suggested that radiotherapy may contribute to the survival of patients with adrenal metastasis from lung cancer [58]. Milano et al. analyzed a subset of 121 patients treated with curative-intent SBRT for limited metastases and emphasized the advantages of SBRT versus surgery for the treatment of adrenal metastases, such as low incidence of side effects, good tolerability, and the noninvasive nature of treatment, allowing application in elderly or medically inoperable patients [60]. Although surgery resulted in appreciably better survival, this might, in part, have resulted from patient selection, such as patients with less bulky adrenal metastases and/or without additional metastases to other organs. The poor outcomes of patients with adrenal metastases treated using curative-intent SBRT compared with outcomes for patients without adrenal metastases [43] suggest that perhaps metastases to the adrenal glands are associated with a greater risk of occult metastatic disease, and such patients are thus less likely to benefit from curative-intent therapy.tab2Table 2: Reports of stereotactic body radiotherapy for adrenal oligometastases.Concerning SBRT for oligometastases to lymph nodes, conventional fractionated nonstereotactic radiotherapy is generally believed to attain poorer results, because doses are limited by normal tissue tolerance. Although several articles have dealt with conventional radiotherapy for isolated para-aortic lymph node recurrences from cervical cancer, most have reported only survival rates [25, 61–63]. Progressive disease after conventional radiotherapy in the para-aortic lymph node-treated area was reported to be 33, 50% in two studies [64, 65]. Whereas most patients with metastases to abdominal nodes are unfit for surgery, SBRT is known to lead to high local control rates up to 90% [32], which may in turn allow increased survival and better quality of life. SBRT for metastases to abdominal lymph nodes has rarely been reported, with only a few articles reporting on this as a specific topic [50–52] summarized in Table 3 and with most only including a few cases in a mixed series [45, 53, 54, 66, 67]. One of the reasons why SBRT or any form of high-dose radiation is not used for this population is the size of radiation field which is generally large and usually located closely to intestine or other critical organs. The better survival of patients who could receive SBRT for abdominal lymph node shown in Table 3 could attribute only to the selection bias that the area and volume of the lymph node metastases might be small. Although no definitive reports have described radical radiotherapy for left supraclavicular (“Virchow”) lymph node oligometastases, because it is generally considered that it means a high signal of systemic metastases difficult to survive for the patient. Accordingly, the long survival of the present case in spite of the left supraclavicular lymph node metastases appears to offer important suggestions.tab3Table 3: Reports of stereotactic body radiotherapy for isolated abdominal lymph node metastases.3.1. Oligo- but Multisite Metastases: What Is the Rationale for SBRT?Concerning the relationship between prognosis and primary organ or metastatic site, Milano et al. reported the results of a prospective study with curative-intent SBRT in 121 patients with ≤5 oligometastatic lesions from various primary organs [43]. In the results of that study, patients with primary breast cancer achieved significantly greater local control, progression-free survival, and overall survival rates than those with lung, pancreatic, biliary, or hepatic cancer. They also reported that patients who had adrenal metastases displayed significantly worse prognosis, and patients with lesions confined solely to bone exhibited better survival rates than patients who had other metastatic lesions [23]. Concerning the number of metastases, prognosis is generally regarded as poorer with increasing numbers. However, Milano et al. reported neither the numbers of organs involved nor the numbers of oligometastatic lesions which were significantly associated with measured outcomes, though greater net gross tumor volume (GTV), defined as the sum of GTVs from all treated tumors, was significantly correlated with worse local control [43]. Conversely, Salama et al. reported that the 2-year overall survival rate was better for patients with 1–3 metastases (60.3%) than for patients with 4-5 metastases (21.9%) in a prospective study of SBRT for patients with 1–5 metastatic cancer sites [22].We do not necessarily recommend aggressive local treatments for patients with repeated oligo-recurrence in multiple organs including adrenal and left supraclavicular lymph node metastases, as in the present case. Actually, poor prognosis was foreseen in the present case because the patient showed four multiple metastases one after another at different sites with short intervals of <1 year. Some investigators have found a disease-free interval of ≥6–12 months as a prognostic factor for improved survival in patients with oligo-recurrent disease [55, 68, 69]. Milano et al. reported an analysis of 32 patients with repeated oligometastases who underwent ≥2 courses of SBRT with curative intent in 121 prospective patients with ≤5 lesions treated using SBRT [60]. In their results, the interval between first and second course of SBRT for new oligometastases was 1–71 months (median, 8 months). The 2-year overall survival and progression-free survival rates for these 32 patients were 65% and 54%, respectively, and patients experienced a trend toward improved overall survival (median, 32 versus 21 months, ) compared with the other 89 patients who underwent only one SBRT course. The authors concluded that the results have shown that patients fare well with respect to survival and disease control with repeated aggressive SBRT for limited metastases, even after local failure and/or the development of new metastases.Improvement of systemic chemotherapies, including molecular-targeted therapies, may allow micrometastases to be almost completely absent clinically. Punglia et al. reported that if systemic therapy improves, the role of local therapy would also improve and proposed a figure for this correlation [70]. Rather than eliminating the need for local therapies, improvements in systemic therapies appear to be increasing the prudent utilization of modern local therapies in patients presenting with more advanced cancer [71]. To be sure, in the present case, sequential but systemic oligometastases were fully controlled using radical radiotherapy combined with systemic chemotherapy.The present patient has been alive and well now without disease. This patient history is beyond our expectation, in a good sense. We attributed the surprising survival from systemic disease in this case to the metastases occurring separately without primary site recurrence (oligo-recurrence state), and cancer cells that were sensitive to not only radiotherapy, but also chemotherapy. Good radio- and chemo-sensitivities were assumed through the response of the left supraclavicular lymph node metastasis to conventional radiotherapy. We also believe the positive and tolerant attitude of the patient might have contributed to the good prognosis in this case.As the merit of SBRT should be achieved without severe acute or late toxicity, the lower fraction dose in the less hypofractionated schedule, such as in the present case, should be considered for targets near the intestine. In addition, advanced technologies such as volumetric intensity-modulated arc therapy, as well as CT image guidance, will prove highly useful for the purpose of keeping toxicity to a minimum without compromising target dose.Whether the addition of SBRT can contribute to improved prognosis in patients with repeated metastases remains controversial. The only randomized trials showing improved overall survival with stereotactic irradiation have been in the setting of brain metastases [72]. Ongoing studies are testing the role of SBRT with concurrent systemic therapy in the initial management of patients with limited metastatic NSCLC (NCT00887315) [73].4. ConclusionA case of a patient with repeated postoperative oligo-recurrence of lung adenosquamous carcinoma to multiple organs who survived long-term following treatment with local radiotherapy and systemic chemotherapy was presented. He developed and was salvaged from multiple metastases one after another at different sites, comprising the adrenal, para-aortic and left supraclavicular lymph nodes, and lung.Findings in the literature suggest the presence of an oligometastatic state, and local aggressive therapy for oligometastases may improve outcomes, including survival. SBRT has emerged as one option for local therapy against oligometastases in various body sites, most commonly in the lungs and liver. Retrospective studies and clinical trials have demonstrated promising results with the use of SBRT for oligometastases.However, most reports describing the merits of localized therapies have been based on the results of effects on oligometastases within a single organ. In addition, most studies have relatively included only short follow-up intervals. Longer followup is necessary to better define the role of SBRT in the management of patients with oligometastases. Although further investigation should be undertaken to clarify the benefits, objectives, and methods of SBRT for the treatment of oligometastases, we believe utilization of SBRT would be worthwhile for patients with remote metastases who hope for treatment to acquire better local control and possible longer survival. Even if the disease condition is a little beyond the general definition of oligometastases, as in the present case, SBRT may be beneficial, at least certainly in giving patients courage.Conflict of InterestsThe authors have no conflict of interests of any kind to declare.ReferencesS. S. Lo, S. D. Moffatt-Bruce, L. A. Dawson et al., “The role of local therapy in the management of lung and liver oligometastases,” Nature Reviews Clinical Oncology, vol. 8, no. 7, pp. 405–416, 2011. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusU. Pastorino, M. Buyse, G. Friedel et al., “Long-term results of lung metastasectomy: prognostic analyses based on 5206 cases,” Journal of Thoracic and Cardiovascular Surgery, vol. 113, no. 1, pp. 37–49, 1997. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusM. W. Onaitis, R. P. Petersen, J. C. Haney et al., “Prognostic factors for recurrence after pulmonary resection of colorectal cancer metastases,” Annals of Thoracic Surgery, vol. 87, no. 6, pp. 1684–1688, 2009. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusR. P. Petersen, S. I. Hanish, J. C. Haney et al., “Improved survival with pulmonary metastasectomy: an analysis of 1720 patients with pulmonary metastatic melanoma,” Journal of Thoracic and Cardiovascular Surgery, vol. 133, no. 1, pp. 104–110, 2007. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusR. D. Timmerman, C. S. Bizekis, H. I. Pass et al., “Local surgical, ablative, and radiation treatment of metastases,” CA—A Cancer Journal for Clinicians, vol. 59, no. 3, pp. 145–170, 2009. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusH. Blomgren, I. Lax, I. Naslund, and R. Svanstrom, “Stereotactic high dose fraction radiation therapy of extracranial tumors using an accelerator. Clinical experience of the first thirty-one patients,” Acta Oncologica, vol. 34, no. 6, pp. 861–870, 1995. View at ScopusM. Uematsu, T. Fukui, A. Shioda et al., “A dual computed tomography linear accelerator unit for stereotactic radiation therapy: a new approach without cranially fixated stereotactic frames,” International Journal of Radiation Oncology Biology Physics, vol. 35, no. 3, pp. 587–592, 1996. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusH. Onishi, H. Shirato, Y. Nagata et al., “Hypofractionated stereotactic radiotherapy (HypoFXSRT) for stage I non-small cell lung cancer: updated results of 257 patients in a Japanese multi-institutional study,” Journal of Thoracic Oncology, vol. 2, no. 7, pp. S94–S100, 2007. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusY. Nagata, K. Takayama, Y. Matsuo et al., “Clinical outcomes of a phase I/II study of 48 Gy of stereotactic body radiotherapy in 4 fractions for primary lung cancer using a stereotactic body frame,” International Journal of Radiation Oncology Biology Physics, vol. 63, no. 5, pp. 1427–1431, 2005. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusR. Timmerman, R. Paulus, J. Galvin et al., “Stereotactic body radiation therapy for inoperable early stage lung cancer,” JAMA, vol. 303, no. 11, pp. 1070–1076, 2010. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusA. Takeda, M. Takahashi, E. Kunieda et al., “Hypofractionated stereotactic radiotherapy with and without transarterial chemoembolization for small hepatocellular carcinoma not eligible for other ablation therapies: preliminary results for efficacy and toxicity,” Hepatology Research, vol. 38, no. 1, pp. 60–69, 2008. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusM. Hoyer, H. Roed, L. Sengelov et al., “Phase-II study on stereotactic radiotherapy of locally advanced pancreatic carcinoma,” Radiotherapy and Oncology, vol. 76, no. 1, pp. 48–53, 2005. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusC. Svedman, K. Karlsson, E. Rutkowska et al., “Stereotactic body radiotherapy of primary and metastatic renal lesions for patients with only one functioning kidney,” Acta Oncologica, vol. 47, no. 8, pp. 1578–1583, 2008. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusH. Onishi, H. Shirato, Y. Nagata et al., “Stereotactic body radiotherapy (SBRT) for operable stage I non-small-cell lung cancer: can SBRT be comparable to surgery?” International Journal of Radiation Oncology, Biology, Physics, vol. 81, no. 5, pp. 1352–1358, 2010. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusS. S. Lo, A. J. Fakiris, B. S. Teh et al., “Stereotactic body radiation therapy for oligometastases,” Expert Review of Anticancer Therapy, vol. 9, no. 5, pp. 621–635, 2009. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusM. T. Milano, A. W. Katz, H. Zhang, and P. Okunieff, “Oligometastases treated with stereotactic body radiotherapy: long-term follow-up of prospective study,” vol. 83, no. 3, pp. 878–886, 2012. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusS. Siva, M. MacManus, and D. Ball, “Stereotactic radiotherapy for pulmonary oligometastases: a systematic review,” Journal of Thoracic Oncology, vol. 5, no. 7, pp. 1091–1099, 2010. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusM. P. Mehta, M. N. Tsao, T. J. Whelan et al., “The American Society for Therapeutic Radiology and Oncology (ASTRO) evidence-based review of the role of radiosurgery for brain metastases,” International Journal of Radiation Oncology Biology Physics, vol. 63, no. 1, pp. 37–46, 2005. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusY. Niibe, K. Karasawa, O. Nakamura et al., “Survival benefit of stereotactic radiosurgery for metastatic brain tumors in patients with controlled primary lesions and no other distant metastases,” Anticancer Research, vol. 23, no. 5, pp. 4157–4159, 2003. View at ScopusP. Okunieff, A. L. Petersen, A. Philip et al., “Stereotactic Body Radiation Therapy (SBRT) for lung metastases,” Acta Oncologica, vol. 45, no. 7, pp. 808–817, 2006. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusY. Zhang, J.-P. Xiao, H.-Z. Zhang et al., “Stereotactic body radiation therapy favors long-term overall survival in patients with lung metastases: five-year experience of a single-institution,” Chinese Medical Journal, vol. 124, no. 24, pp. 4132–4137, 2011. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusJ. K. Salama, M. D. Hasselle, S. J. Chmura et al., “Stereotactic body radiotherapy for multisite extracranial oligometastases: final report of a dose escalation trial in patients with 1 to 5 sites of metastatic disease,” Cancer, vol. 118, no. 11, pp. 2962–2970, 2012. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusM. T. Milano, A. W. Katz, and P. Okunieff, “Patterns of recurrence after curative-intent radiation for oligometastases confined to one organ,” American Journal of Clinical Oncology, vol. 33, no. 2, pp. 157–163, 2010. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusY. Niibe, T. Kazumoto, T. Toita et al., “Frequency and characteristics of isolated para-aortic lymph node recurrence in patients with uterine cervical carcinoma in Japan: a multi-institutional study,” Gynecologic Oncology, vol. 103, no. 2, pp. 435–438, 2006. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusY. Niibe, M. Kenjo, T. Kazumoto et al., “Multi-institutional study of radiation therapy for isolated para-aortic lymph node recurrence in uterine cervical carcinoma: 84 subjects of a population of more than 5,000,” International Journal of Radiation Oncology Biology Physics, vol. 66, no. 5, pp. 1366–1369, 2006. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusH. Onishi, H. Kawakami, K. Marino et al., “A simple respiratory indicator for irradiation during voluntary breath holding: a one-touch device without electronic materials,” Radiology, vol. 255, no. 3, pp. 917–923, 2010. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusN. Katoh, R. Onimaru, Y. Sakuhara et al., “Real-time tumor-tracking radiotherapy for adrenal tumors,” Radiotherapy and Oncology, vol. 87, no. 3, pp. 418–424, 2008. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusS. Hellman and R. R. Weichselbaum, “Oligometastases,” Journal of Clinical Oncology, vol. 13, no. 1, pp. 8–10, 1995. View at ScopusS. Hellman and R. R. Weichselbaum, “Importance of local control in an era of systematic therapy,” Nature Clinical Practice Oncology, vol. 2, no. 2, pp. 60–61, 2005. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusR. R. Weichselbaum and S. Hellman, “Oligometastases revisited,” Nature Reviews Clinical Oncology, vol. 8, no. 6, pp. 378–382, 2011. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusC. R. Tait, A. Waterworth, J. Loncaster, K. Horgan, and D. Dodwell, “The oligometastatic state in breast cancer: hypothesis or reality,” Breast, vol. 14, no. 2, pp. 87–93, 2005. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusR. D. Timmerman, B. D. Kavanagh, L. C. Cho, L. Papiez, and L. Xing, “Stereotactic body radiation therapy in multiple organ sites,” Journal of Clinical Oncology, vol. 25, no. 8, pp. 947–952, 2007. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusD. M. MacDermed, R. R. Weichselbaum, and J. K. Salama, “A rationale for the targeted treatment of oligometastases with radiotherapy,” Journal of Surgical Oncology, vol. 98, no. 3, pp. 202–206, 2008. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusH. R. Withers and S. P. Lee, “Modeling growth kinetics and statistical distribution of oligometastases,” Seminars in Radiation Oncology, vol. 16, no. 2, pp. 111–119, 2006. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusM. Carey Sampson, A. Katz, and L. S. Constine, “Stereotactic body radiation therapy for extracranial oligometastases: does the sword have a double edge?” Seminars in Radiation Oncology, vol. 16, no. 2, pp. 67–76, 2006. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusB. D. Kavanagh, R. C. McGarry, and R. D. Timmerman, “Extracranial radiosurgery (stereotactic body radiation therapy) for oligometastases,” Seminars in Radiation Oncology, vol. 16, no. 2, pp. 77–84, 2006. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusY. Nagata, M. Hiraoka, T. Mizowaki et al., “Survey of stereotactic body radiation therapy in Japan by the Japan 3-D Conformal External Beam Radiotherapy Group,” International Journal of Radiation Oncology Biology Physics, vol. 75, no. 2, pp. 343–347, 2009. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusY. Norihisa, Y. Nagata, K. Takayama et al., “Stereotactic body radiotherapy for oligometastatic lung tumors,” International Journal of Radiation Oncology Biology Physics, vol. 72, no. 2, pp. 398–403, 2008. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusM. Guckenberger, J. Wulf, G. Mueller et al., “Dose-response relationship for image-guided stereotactic body radiotherapy of pulmonary tumors: relevance of 4D dose calculation,” International Journal of Radiation Oncology Biology Physics, vol. 74, no. 1, pp. 47–54, 2009. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusJ. Wulf, U. Haedinger, U. Oppitz, W. Thiele, G. Mueller, and M. Flentje, “Stereotactic radiotherapy for primary lung cancer and pulmonary metastases: a noninvasive treatment approach in medically inoperable patients,” International Journal of Radiation Oncology Biology Physics, vol. 60, no. 1, pp. 186–196, 2004. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusQ. T. Le, B. W. Loo, A. Ho et al., “Results of a phase I dose-escalation study using single-fraction stereotactic radiotherapy for lung tumors,” Journal of Thoracic Oncology, vol. 1, no. 8, pp. 802–809, 2006. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusA. Ernst-Stecken, U. Lambrecht, R. Mueller, R. Sauer, and G. Grabenbauer, “Hypofractionated stereotactic radiotherapy for primary and secondary intrapulmonary tumors: first results of a phase I/II study,” Strahlentherapie und Onkologie, vol. 182, no. 12, pp. 696–702, 2006. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusM. T. Milano, A. W. Katz, A. G. Muhs et al., “A prospective pilot study of curative-intent stereotactic body radiation therapy in patients with 5 or fewer oligometastatic lesions,” Cancer, vol. 112, no. 3, pp. 650–658, 2008. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusH. Hof, A. Hoess, D. Oetzel, J. Debus, and K. Herfarth, “Stereotactic single-dose radiotherapy of lung metastases,” Strahlentherapie und Onkologie, vol. 183, no. 12, pp. 673–678, 2007. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusM. Hoyer, H. Roed, A. T. Hansen et al., “Phase II study on stereotactic body radiotherapy of colorectal metastases,” Acta Oncologica, vol. 45, no. 7, pp. 823–830, 2006. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusT. E. Schefter, K. E. Rusthoven, B. D. Kavanagh et al., “Multi-institutional phase I/II trial of stereotactic body radiation therapy for lung metastases,” Journal of Clinical Oncology, vol. 27, no. 10, pp. 1579–1584, 2009. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusS. S. Lo, A. J. Fakiris, L. Papiez, et al., “Stereotactic body radiation therapy for early-stage non-small cell lung cancer,” Expert Review of Anticancer Therapy, vol. 8, no. 1, pp. 87–98, 2008.R. McCammon, T. E. Schefter, L. E. Gaspar, R. Zaemisch, D. Gravdahl, and B. Kavanagh, “Observation of a dose-control relationship for lung and liver tumors after stereotactic body radiation therapy,” International Journal of Radiation Oncology Biology Physics, vol. 73, no. 1, pp. 112–118, 2009. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusH. Onishi, M. Ozaki, K. Kuriyama et al., “Serious gastric ulcer event after stereotactic body radiotherapy (SBRT) delivered with concomitant vinorelbine in a patient with left adrenal metastasis of lung cancer,” Acta Oncologica, vol. 51, no. 5, pp. 624–628, 2012. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusC. W. Choi, C. K. Cho, S. Y. Yoo et al., “Image-guided stereotactic body radiation therapy in patients with isolated para-aortic lymph node metastases from uterine cervical and corpus cancer,” International Journal of Radiation Oncology Biology Physics, vol. 74, no. 1, pp. 147–153, 2009. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusM. S. Kim, S. Y. Yoo, C. K. Cho et al., “Stereotactic body radiotherapy for isolated para-aortic lymph node recurrence after curative resection in gastric cancer,” Journal of Korean Medical Science, vol. 24, no. 3, pp. 488–492, 2009. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusM. S. Kim, C. K. Cho, K. M. Yang, D. H. Lee, S. M. Moon, and Y. J. Shin, “Stereotactic body radiotherapy for isolated paraaortic lymph node recurrence from colorectal cancer,” World Journal of Gastroenterology, vol. 15, no. 48, pp. 6091–6095, 2009. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusJ. S. Cupp, A. C. Koong, G. A. Fisher, J. A. Norton, and K. A. Goodman, “Tissue effects after stereotactic body radiotherapy using cyberknife for patients with abdominal malignancies,” Clinical Oncology, vol. 20, no. 1, pp. 69–75, 2008. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusJ. J. Nuyttens, J. B. Prévost, N. C. Van Der Voort Van Zijp, M. Hoogeman, and P. C. Levendag, “Curative stereotactic robotic radiotherapy treatment for extracranial, extrapulmonary, extrahepatic, and extraspinal tumors: technique, early results, and toxicity,” Technology in Cancer Research and Treatment, vol. 6, no. 6, pp. 605–610, 2007. View at ScopusT. Tanvetyanon, L. A. Robinson, M. J. Schell et al., “Outcomes of adrenalectomy for isolated synchronous versus metachronous adrenal metastases in non-small-cell lung cancer: a systematic review and pooled analysis,” Journal of Clinical Oncology, vol. 26, no. 7, pp. 1142–1147, 2008. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusS. Chawla, Y. Chen, A. W. Katz et al., “Stereotactic body radiotherapy for treatment of adrenal metastases,” International Journal of Radiation Oncology Biology Physics, vol. 75, no. 1, pp. 71–75, 2009. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusF. Casamassima, L. Livi, S. Masciullo et al., “Stereotactic radiotherapy for adrenal gland metastases: university of Florence experience,” International Journal of Radiation Oncology Biology Physics, vol. 82, no. 2, pp. 919–923, 2012. View at ScopusY. Oshiro, Y. Takeda, S. Hirano, H. Ito, and T. Aruga, “Role of radiotherapy for local control of asymptomatic adrenal metastasis from lung cancer,” American Journal of Clinical Oncology, vol. 34, no. 3, pp. 249–253, 2011. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusJ. Torok, R. E. Wegner, S. A. Burton, and D. E. Heron, “Stereotactic body radiation therapy for adrenal metastases: a retrospective review of a noninvasive therapeutic strategy,” Future Oncology, vol. 7, no. 1, pp. 145–151, 2011. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusM. T. Milano, A. Philip, and P. Okunieff, “Analysis of patients with oligometastases undergoing two or more curative-intent stereotactic radiotherapy courses,” International Journal of Radiation Oncology Biology Physics, vol. 73, no. 3, pp. 832–837, 2009. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusH. H. Chou, C. C. Wang, C. H. Lai et al., “Isolated paraaortic lymph node recurrence after definitive irradiation for cervical carcinoma,” International Journal of Radiation Oncology Biology Physics, vol. 51, no. 2, pp. 442–448, 2001. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusJ. H. Hong, C. S. Tsai, C. H. Lai et al., “Recurrent squamous cell carcinoma of cervix after definitive radiotherapy,” International Journal of Radiation Oncology Biology Physics, vol. 60, no. 1, pp. 249–257, 2004. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusA. K. Singh, P. W. Grigsby, J. S. Rader, D. G. Mutch, and M. A. Powell, “Cervix carcinoma, concurrent chemoradiotherapy, and salvage of isolated paraaortic lymph node recurrence,” International Journal of Radiation Oncology Biology Physics, vol. 61, no. 2, pp. 450–455, 2005. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusP. W. Grigsby, M. L. Vest, and C. A. Perez, “Recurrent carcinoma of the cervix exclusively in the paraaortic nodes following radiation therapy,” International Journal of Radiation Oncology Biology Physics, vol. 28, no. 2, pp. 451–455, 1994. View at ScopusJ. S. Kim, J. S. Kim, S. Y. Kim, K. H. Kim, and M. J. Cho, “Hyperfractionated radiotherapy with concurrent chemotherapy for para-aortic lymph node recurrence in carcinoma of the cervix,” International Journal of Radiation Oncology Biology Physics, vol. 55, no. 5, pp. 1247–1253, 2003. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusB. S. Teh, A. C. Paulino, H. H. Lu et al., “Versatility of the Novalis system to deliver image-guided stereotactic body radiation therapy (SBRT) for various anatomical sites,” Technology in Cancer Research and Treatment, vol. 6, no. 4, pp. 347–354, 2007. View at ScopusM. T. Milano, A. W. Katz, M. C. Schell, A. Philip, and P. Okunieff, “Descriptive analysis of oligometastatic lesions treated with curative-intent stereotactic body radiotherapy,” International Journal of Radiation Oncology Biology Physics, vol. 72, no. 5, pp. 1516–1522, 2008. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusT. Yano, A. Haro, T. Yoshida et al., “Prognostic impact of local treatment against postoperative oligometastases in non-small cell lung cancer,” Journal of Surgical Oncology, vol. 102, no. 7, pp. 852–855, 2010. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusT. Inoue, N. Katoh, H. Aoyama et al., “Clinical outcomes of stereotactic brain and/or body radiotherapy for patients with oligometastatic lesions,” Japanese Journal of Clinical Oncology, vol. 40, no. 8, pp. 788–794, 2010. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusR. S. Punglia, M. Morrow, E. P. Winer, and J. R. Harris, “Local therapy and survival in breast cancer,” The New England Journal of Medicine, vol. 356, no. 23, pp. 2399–2405, 2007. View at Publisher · View at Google Scholar · View at ScopusS. S. Lo, B. S. Teh, N. A. Mayr et al., “Stereotactic body radiation therapy for oligometastases,” Discovery Medicine, vol. 10, no. 52, pp. 247–254, 2010. View at ScopusD. W. Andrews, C. B. Scott, P. W. Sperduto et al., “Whole brain radiation therapy with or without stereotactic radiosurgery boost for patients with one to three brain metastases: phase III results of the RTOG 9508 randomised trial,” The Lancet, vol. 363, no. 9422, pp. 1665–1672, 2004. View at Publisher · View at Google Scholar · View at Scopushttp://clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT00887315. http://www.hindawi.com/journals/pm/2012/713073/Additional articles/links on the subject of oligomets can be found here:https://www.inspire.com/groups/american-lung-association-lung-cancer-survivors/discussion/oligometastasis-recurrence-our-library/

Mijn vader heeft veel pijn aan zijn rechterbovenrug en zijn bovenborst

Hallo, mijn vader werd gediagnosticeerd met longkanker in een vroeg stadium en er werd een klein deel van zijn rechterbovenlong afgesneden, denkend dat hij genezen was, hij begon weer te roken en de kanker kwam terug. Hij onderging opnieuw een operatie en er werd een groter deel van zijn rechterbovenlong afgesneden. Voor de tweede operatie had hij een scherpe pijn in zijn bovenrug en zijn borst, maar telkens als hij Tylenol of medicijnen tegen zenuwpijn neemt, onderdrukt het de pijn. Toen we een CT-scan hadden, was alles in orde met zijn botten, behalve een kleine stip op zijn ribben waar hij zijn incisies had. We weten niet zeker of het herhaling op afstand / botmetingen is of niet. Een kankerdokter zei van niet en een andere zei dat het botontkalking was. We wilden een PET-scan maken, maar de dokter zei dat het te vroeg na de operatie was om nog een PET-scan te doen. Hij heeft geen symptomen voor botten. Als dit iemand is overkomen, help me dan alsjeblieft en laat me weten wat er mis is met hem? Ik weet niet of het bone mets is of niet. Hartelijk dank.

Radio Clyde-Lung Cancer-uitzending

Hallo allemaal, Ik dacht dat ik met jullie zou delen dat ik maandag door Radio Clyde ben uitgenodigd om te gast te zijn in een programma dat door de regering wordt gesponsord als een openbare uitzending over longkanker. Ik heb slechts een ruwe schets van dit programma, maar voor zover ik het begrijp, gaat het om een ​​vroege diagnose, het herkennen van longkankersymptomen en het tijdig naar een arts gaan voor een grondig onderzoek als dergelijke symptomen zich voordoen. Zoals u zich kunt voorstellen, ben ik ik ben erg enthousiast om deel te nemen aan dit programma, aangezien 80% van de longkankers veel te laat wordt gediagnosticeerd, en alles wat kan worden gedaan om de symptomen van longkanker onder de aandacht te brengen, kan levens redden. Ik begrijp dat dit programma de hele tijd zal worden uitgezonden naar andere onafhankelijke radiostations het VK?..Ik weet op dit moment niet zeker of dit een live uitzending of opgenomen zal zijn, ik houd je op de hoogte wanneer ik meer details ontvang.

Wat LCA doet: Ondersteuning

Hallo allemaal, Naast belangenbehartiging heeft LCA een breed scala aan ondersteuningsprogramma's, voor zowel overlevenden als zorgverleners waarvan u op de hoogte moet zijn. De LCA Survivors Community maakt deel uit van een grotere reeks programma's en diensten die we aanbieden, waaronder: Longkankerinformatielijn (800-298-2436): dit is onze gratis informatie- en verwijzingsservice die actuele en betrouwbare informatie geeft over het risico op longkanker , symptomen, vroege opsporing en behandelingsopties, evenals doorverwijzingen voor programma's om te stoppen met roken, klinische onderzoeken, second opinion, psychosociale ondersteuning en financiële en vervoershulp. We beantwoorden de telefoon op werkdagen van 9.00 tot 17.00 uur Eastern Time. Via onze Informatielijn kunt u ook informatiemateriaal aanvragen. Als we niet over de informatie beschikken waarnaar u op zoek bent, zullen we deze onderzoeken en ofwel naar u e-mailen of u papieren exemplaren toesturen van wat voor u het nuttigst is. www.lungcanceralliance.org: Op onze website vindt u een breed scala aan informatie en bronnen, waaronder een lijst met longkankerspecifieke steungroepen in uw regio. Als je deelneemt aan een longkanker-specifieke groep en je ziet het niet op deze lijst, mail me dan de details zodat we het daar kunnen plaatsen! http://www.lungcanceralliance.org/facing/support_groups.html Phone Buddy-programma. Als u de LCA Survivors Community gebruikt, weet u al hoe nuttig het is om te communiceren met iemand die weet hoe het is om een ​​longkankerdiagnose te ondergaan. Voor degenen die geen computertoegang hebben, of voor degenen die gewoon een andere manier van praten verkiezen, bieden we het Phone Buddy-programma aan. Dit programma koppelt u aan een vrijwilliger Phone Buddy die longkanker heeft overleefd en die dezelfde diagnose en behandeling heeft ondergaan als u, en die hun ervaring kan delen en u ondersteuning kan bieden. Als u onze informatielijn belt op 1-800-298-2436, kunt u vragen om een ​​telefoonmaatje te krijgen. Als je geïnteresseerd bent in vrijwilligerswerk als Phone Buddy om anderen te helpen, stuur me dan een e-mail op apearson@lungcanceralliance.org en ik kan je meer informatie geven. Deze service is ook beschikbaar voor mantelzorgers. Clinical Trial Matching Service (800-698-0931): Dit is een gratis pre-screening- en verwijzingsservice die snel opties voor klinische onderzoeken identificeert die passen bij de specifieke diagnose, het stadium en de behandelingsgeschiedenis van elke persoon. Deze service wordt gebruikt door een aantal longkankerorganisaties en wordt beheerd door een groep genaamd Emerging Med. Het is een geweldige manier om erachter te komen welke klinische onderzoeken er zijn waarvoor u in elk stadium van de diagnose in aanmerking zou kunnen komen. Al deze diensten zijn gratis! Laat het me weten als je vragen hebt over de ondersteunende diensten die LCA biedt! AmyLCA

Benieuwd naar de symptomen tegen het einde

Mijn man (86 jaar oud) was tot 5 maanden geleden extreem actief en in zeer goede vorm. Toen kreeg hij begin november 2017. de diagnose stadium IV plaveiselcelkanker. Vanwege de grootte, het type, de locatie enz. zei de dokter dat hij geen kandidaat was voor een operatie, bestraling of doeltherapie, maar hij zou chemo kunnen proberen. Mijn man koos ervoor om de chemo over te slaan om een ​​betere kwaliteit te hebben voor het leven dat hij nog had. Hij vraagt ​​zich nu af wat er gedaan kan worden aan alle symptomen die hij ervaart. Hij hoest veel (dag en nacht) en brengt wat helder of melkachtig slijm naar boven, maar nu wordt het soms getraceerd met bruin of rood. Dit hoesten houdt hem 's nachts wakker, wat niet alleen frustrerend is, maar ook zorgt voor een erg vervaagde volgende dag. Hij wordt zwakker en zwakker, heeft moeite met lopen, heeft een gebrek aan stabiliteit - tot het punt dat hij nu zelfs bang is om te douchen. (Hij heeft gewandeld en thuis oefeningen gedaan, maar dit is niet genoeg; hij heeft een afspraak om morgen met fysiotherapie te beginnen.) Hij is licht in het hoofd - hij noemt het "woosy", de hele dag door -, kortademig, hoewel zijn zuurstofmetingen in de jaren 90. (Hij draagt ​​zuurstof 's nachts en wanneer hij het huis verlaat, maar heeft er geen behoefte aan tijdens wat zijn lage activiteit overdag wordt.) Is er iemand die ons kan vertellen wat ze ervaren naarmate de ziekte voortschrijdt? Is er iets dat kan worden gedaan aan het hoesten / slijm - zijn natrium zakt te laag als hij te veel water heeft. Of de waanzin? Of is dit gewoon het nieuwe "normaal"?

Vroege diagnose van longkanker bij niet-rokers - waarom niet??

Sorry voor de lange tekst. Mijn moeder, een niet-roker, ontdekte bij toeval dat ze longkanker had in 2018 toen ze toevallig 79 was, tijdens jaarlijkse controle-routine-examens. Haar CEA veranderde van 2,49 (2017) in 13,9 (2018 ). Hoewel alle artsen zeiden dat CEA niet kan worden gebruikt als diagnose van kanker, vond haar arts het een significante verandering en besloot het te onderzoeken door middel van thoraxtomografie, endoscopie en colonoscopie. Endoscopie / colonoscopie was normaal, maar longtomografie toonde een onbepaald nodulair beeld met een dichtheid van zacht weefsel, van ongeveer 2,7 x 1,9 cm in de hoofdassen, zonder bijbehorende verkalkingen, in de onderkwab van de linkerlong. Na het uitvoeren van verschillende tests bleek dat ze stadium IIB niet-kleincellig adenocarcinoom had en chirurgisch was. Voor de operatie had ze een MRI van de hersenen die een schoon resultaat opleverde. En de PET-CT die enkele actieve lymfeklieren liet zien en de rest van het lichaam helemaal schoon. Ze onderging een operatie, verwijderde de onderste kwab van de linkerlong (behield de bovenste kwab die niet was aangetast) en enkele hilaire en regionale lymfeklieren. Ondanks haar hoge leeftijd herstelde mijn moeder heel goed van de operatie. Ze is een actief en gezond persoon. Het anatomopathologische resultaat van de lymfeklieren toonde aan dat een van de tijdens de operatie verwijderde lymfeklieren kwaadaardige cellen had ingekapseld. Ik vroeg de oncoloog of ze geen adjuvante chemotherapie moest krijgen, maar hij zei dat de winst is slechts 5% en dat het het niet waard zou zijn om haar op haar leeftijd te laten lijden onder de negatieve effecten van chemotherapie. Dus kwamen mijn broers en ik overeen om geen adjuvante chemotherapie te krijgen. En we bleven bidden dat mijn moeder binnen de 70% kans zou blijven dat de kanker niet terugkomt. En toen kreeg ze elke 3 maanden een tomografielong. De tomografie van januari 2020 toonde enkele vergrote lymfeklieren in de regio van het mediastinum. De dokter besloot nog wat verder te gaan om te kijken of ze groter zouden worden. De CT-scan van maart toonde aan dat ze dezelfde grootte bleven. Maar de CT-scan van juni toonde een kleine toename in omvang en de aanwezigheid van nog 2 vergrote lymfeklieren. Daarom besloot de dokter om het opnieuw te onderzoeken met PET-CT, die 3 extra lymfeklieren in de luchtpijp en 1 actieve supraclaviculaire lymfeklier liet zien en geen knobbeltje in de rechterlong of de rest van het lichaam. Toch vroeg hij voor de veiligheid een MRI van de hersenen die schoon bleven, en de biopsie van de supraclaviculaire lymfeklier die gemakkelijker toegankelijk is en het biopsieresultaat was positief voor neoplastische cellen. De oncoloog verzocht om de sequentiebepaling van een nieuwe generatie genen die in de VS zijn gedaan en het resultaat was PD-L1 negatief en mut EGFR del exon 19.Vandaag heeft ze een afspraak met de oncoloog en begint ze aan de behandeling met Tagrisso.Mijn moeder wordt behandeld in het A.C. Camargo Cancer Center ziekenhuis in São Paulo. Het A.C. Camargo Cancer Center is een van de drie Braziliaanse centra die worden beschouwd als Sister Institutions MD Anderson Cancer Center. De samenwerking met MD Anderson vindt sinds 2007 plaats en zorgt voor de uitwisseling van ervaringen en kennis, met een overheersende rol in de beste behandeling en diagnostische technieken van kanker. Deze samenwerking maakt vooruitgang mogelijk op het gebied van onderzoek en onderwijs, met een focus op patiëntenzorg. Sinds mijn moeder longkanker kreeg in 2018, ben ik op zoek gegaan naar informatie over longkanker in verschillende kankercentra, Pubmed, totdat ik bij de Inspire terechtkwam Wat ik heb waargenomen is dat longkanker zich steeds vaker manifesteert bij NIET-ROKERS en steeds vaker bij mensen onder de 60 jaar. Ik merkte dat de meeste mensen longkanker ontdekken in stadium IV. Er zijn talloze casusrapporten van stadium IV longkanker, wanneer deze al groter is of verspreid is via de lymfeklieren en er al uitzaaiingen zijn in de hersenen en elders, wat de reële kans op genezing aanzienlijk verkleint en de behandeling moeilijker en pijnlijker maakt. Wat me intrigeert, me erg verontwaardigd en ongemakkelijk maakt, is dat, hoewel er talloze kankerinstellingen zijn, sommige specifiek voor longkanker, zoals de American Lung Association, Lung Cancer Register, onder andere, IK NOOIT HOORT OVER VROEGE KANKERDIAGNOSTIEK LONGONDERZOEK. Ik heb gezien en gelezen hoe belangrijk het is om longkanker VROEG TE DIAGNOSTICEREN om het stadium te bepalen dat de behandeling zal bepalen, genezing of behandeling bevordert om een ​​langere overleving met kwaliteit van leven voor patiënten te garanderen. Volgens de meest recente richtlijnen, personen die tussen de 55 en 80 jaar oud zijn en een rookgeschiedenis hebben van rond de 30 a/m (vermenigvuldiging van het aantal gerookte pakjes per dag met het aantal jaren roken), die momenteel roken of zijn gestopt die als u minder dan 15 jaar rookt, moet u een thoraxtomografie met een lage stralingsdosis hebben. Maar waarom alleen bij rokers ?? Als longkanker steeds vaker voorkomt bij NIET-ROKERS, waarom zouden we deze richtlijnen dan niet voor iedereen opstellen, of het nu gaat om rokers of niet-rokers? Waarom de leeftijd niet verlagen naar 50? Waarom wordt er ABSOLUUT NIETS gedaan om ook de genezingskansen van niet-rokers te verbeteren? Degenen die niets hebben gedaan om kanker te krijgen! Waarom CEA niet gebruiken in combinatie met thoraxtomografie om longkanker vroegtijdig te diagnosticeren bij niet-rokers? We hebben dringend protocollen nodig voor vroege diagnose van longkanker bij rokers en niet-rokers. Heeft tomografie hoge kosten voor de gezondheidsnetwerk? Late behandeling van longkanker kost veel meer en kost mensenlevens. Dat moet onze vlag zijn! Dit moet ons gevecht zijn! Sandra

Een andere moedersituatie - help alsjeblieft

** Oorspronkelijk gepost door chuck **Hallo allemaal, ik kwam er vandaag net achter dat mijn moeder een massa (5 x 4 cm) in haar longen heeft en dit was het resultaat van een bezoek aan de dokter voor een lichte weaze en loopneus in het verleden maand. (De doktoren denken dat deze twee dingen niets met elkaar te maken hebben). Ze is een gezonde 70 jaar jonge en rookt niet. Ze deden een voorbereidend onderzoek, ontdekten enkele lijnen (waarvan de huisarts dacht dat het een longontsteking of een tumor zou kunnen zijn) en gingen toen over op een CT-scan die de "massa" onthulde. In gesprek met de longarts lijkt hij erg goed en heeft besteld haar een Pet-scan (wat bij het lezen de volgende stap lijkt), maar toen ik hem enkele vragen stelde, voelde hij dat de massa een 80-90% kans had om kwaadaardig te zijn vanwege de grootte (weet niet of er waren andere tekenen), dus hij verwacht een bronchoscopie te doen. Een definitieve biopsie. Ze hebben ook een MRI van het hoofd gepland om er zeker van te zijn dat het niet gematastiseerd is (wat ik denk dat de Pet-scan ook zal doen). Dus op dit moment hebben we veel onbekenden, maar als ik naar de statistieken, ze zijn behoorlijk somber over longkanker, zelfs in een vroeg stadium. Ik zou graag wat feedback willen om te zien of sommigen denken dat dit verder gaat dan een kanker in stadium 1 en mogelijke opties (als dat het geval is). Ik weet dat als dit uit de longen is verdwenen, we echte problemen hebben, maar de hoop die we op dit moment hebben is dat ze echt geen symptomen heeft (ervan uitgaande dat wat ik zei waar is) en ik hoor dat de statistieken over het vroeg opvangen van iets zijn veel beter en slechts 15% heeft het fortuin om kanker te krijgen voordat het symptomatisch wordt. Ik zou ook graag willen weten of iemand ideeën heeft over enkele van de beste plaatsen om informatie en dokters/ziekenhuizen te zoeken. Ze woont in Pennsylvania. Bedankt!!

Snel hulp nodig!

Hallo allemaal, ik ben op zoek naar wat advies alstublieft? Mijn schoonvader die de diagnose longkanker stadium 4 kreeg en vervolgens de diagnose myeloom kreeg en toen besloten ze dat het weer longkanker was, is in Vietnam en ik werk er hard aan om hem zover te krijgen de Verita Life-kliniek in Bangkok, Thailand. Ik heb het onderzoek dat ik heb gedaan gekopieerd en geplakt en hij lijkt de symptomen te hebben die verband houden met compressie van het ruggenmerg. Kan iemand enig advies geven? Hij heeft nu overal hulp bij nodig. Ik moet hem zo snel mogelijk op een vliegtuig naar Thailand krijgen. In luchtambulances kijken, WOW! niet goedkoop.Druk op het ruggenmerg (compressie van het ruggenmerg)Kanker verspreidt zich soms naar de botten in de wervelkolom. Naarmate de tumor groeit, kan deze druk uitoefenen op de zenuwen in het ruggenmerg, zodat deze beschadigd raken. Dit kan leiden tot gevoelloosheid en zwakte in het gebied van het lichaam onder de tumor. Als het niet wordt behandeld, kan het evolueren naar verlamming (onvermogen om te bewegen) en volledig verlies van gevoel. Meestal treft dit de benen, zodat de patiënt het vermogen om te lopen kan verliezen. Als de tumor echter op het ruggenmerg in de nek drukt, kunnen zowel de armen als de benen worden aangetast. Tumoren die op het ruggenmerg drukken, kunnen ook de zenuwen naar uw blaas en rectum aantasten, wat kan leiden tot problemen met urineren en ontlasting. Patiënten kunnen zich verstopt voelen. Vroegtijdige behandeling is belangrijk om blijvende zenuwbeschadiging te verminderen en verlamming te voorkomen. Symptomen om op te letten Ernstige rugpijn (dit is meestal het eerste symptoom), vooral als het midden in uw onderrug zit Gevoelloosheid of zwakte in uw benen Moeite met urineren of de controle over urine verliezen (vaak met nieuwe of verergerende obstipatie) Vertel het uw arts onmiddellijk als u deze symptomen heeft. Een MRI is de meest nuttige test om te zien of kanker op het ruggenmerg drukt. CT wordt gebruikt voor patiënten die geen MRI kunnen ondergaan. Behandeling Dit is een medisch noodgeval en moet onmiddellijk worden behandeld. Geneesmiddelen genaamd corticosteroïden (prednison of dexamethason) zullen worden gegeven om de zwelling van het ruggenmerg te verminderen. Dit helpt bij pijn en helpt verdere zenuwbeschadiging te voorkomen. Een operatie om de tumor geheel of gedeeltelijk te verwijderen en de wervelkolom stabieler te maken, kan in sommige gevallen meteen nodig zijn. Alle hulp, advies of wat dan ook zou geweldig zijn. Bedankt Ben

Vreemde symptomen

Hallo, ik ben nu ongeveer 10 maanden op zoek naar een antwoord op mijn ziekte. Ik kwam een ​​bericht tegen van "Viktory" en er liepen rillingen over mijn rug. Ik begrijp dat Viktory zich onlangs bij de engelen heeft gevoegd en ik wil op geen enkele manier respectloos zijn. Misschien heeft ze me zelfs naar de post geleid. post "als ÉÉN persoon hiervan kan profiteren, zal ik weten waarom ik gedwongen was erover te posten." Dus het lijkt passend dat ik dit op zijn minst onderzoek. Mijn symptomen lijken die van haar te weerspiegelen, ik heb hieronder een paar fragmenten gekopieerd: vroeg me af of het iets in mijn maag-darmkanaal was, maar dacht aan Malabsorptie in plaats van aan te komen Ik at als een varken en verloor depressie, mistig denken, prikkelbaarheid, slaperigheid, diepe vermoeidheid en negativiteit Drs. Allen gaven me een betuttelende schouderklop en stuurden me op weg roodheid en blozen iets aan de hand in de Hypothalamus-Hypofyse-Schildklier-as In december 2014 heb ik een CT-scan van de borstkas en de buik gehad vanwege mijn gewichtsverlies en vermoeidheid. Dit was duidelijk. Omdat zoveel symptomen leken overeen te komen met die van Viktory, maakte ik me zorgen dat dit misschien kanker in een vroeg stadium is. Ik was echt verrast toen ik dit bericht vond, omdat ik nooit veel aan LC heb gedacht, en nog minder aan SCLC. Ja, ik ben een ex-roker en als ik erover nadenk, heb ik af en toe een gevoel in mijn borst gehad, zoals een inwendige jeuk of een fladderend gevoel in de longen. Ook heb ik het afgelopen jaar wat dik slijm in mijn keel gehad, de dokters zeiden dat het waarschijnlijk een neusdruppel was. Ik heb vitaminetekorten, dus misschien is dit malabsorptie. Ik heb een schildkliercontrole gehad en verteld dat het prima was (TSH 2.4) en ook negatief voor coeliakiepatiënten. Kan iemand deze symptomen in verband brengen met LC, ik liet mijn huisarts een kopie van Viktory's post zien en hij vertelde me dat het twee niet-gerelateerde ziekten moeten zijn geweest. Ik heb het gevoel dat ik dit niet kan negeren, aangezien Viktory een slimme koekje leek die haar onderzoek deed. Ik zou elke inbreng van iemand zeer op prijs stellen, aangezien ik me al bijna een jaar vreselijk voel en dit een aanwijzing kan zijn voor een diagnose. Ik ben een man van bijna 52 jaar. Bedankt aan iedereen die opmerkingen heeft gemaakt en bedankt Viktory.Frey

Eerste follow-up CT eind april. Op zoek naar aanmoediging, alstublieft.

Ik had een lobectomie van mijn rechterbovenlong in december 2013, als resultaat kreeg ik de diagnose longkanker stadium 2B. Ik heb 9 dagen geleden mijn laatste chemokuur gehad. Ik voel me redelijk goed gezien de omstandigheden, eigenlijk ging de behandeling over het algemeen redelijk goed voor mij. Ik had zeker ups en downs, maar niets zoals mijn verbeelding deed me geloven dat het zo zou zijn. Ik voel me in dit opzicht erg gezegend en gelukkig. Ik zit nu in een wachtpatroon tot mijn eerste follow-up CT-scan die eind april gepland staat. Mijn angst neemt langzaam toe elke dag die voorbijgaat. Ik word letterlijk midden in de nacht wakker (of krijg soms nooit echt herstellende slaap) denkend aan het terugkeren van longkanker, overlevingspercentages van 5 jaar, DOOD, DOOD en DOOD. Ik ben echt probeer positief te blijven, maar de statistieken voor herhaling vertragen mijn reet. Ik kan het gewoon niet loslaten. Mijn beide ouders stierven aan longkanker (respectievelijk 49/59 jaar oud) en leefden elk slechts een paar weken na de oorspronkelijke diagnose. Het lijdt geen twijfel dat ze de belangrijkste symptomen negeerden en niet vroeg genoeg hulp zochten. Het lijdt ook geen twijfel dat de behandeling van longkanker dramatisch is verbeterd sinds eind jaren '80. Maar het is nog steeds een dodelijke ziekte, hoe je de taart ook snijdt. Ik zou graag een paar succesverhalen horen van mensen met de diagnose longkanker of een paar positieve gedachten zouden ook leuk zijn.

Inspirerend verhaal van 4-jarige longkankeroverlevende, Beverly Walgrave

Terminal: Is het een woord waar je ooit aan denkt? Verbind je het woord gewoonlijk met een gevreesde ziekte als kanker? Door Beverly Walgrave Heb je er ooit aan gedacht hoe vreemd het is dat de plek waar we allemaal naartoe gaan om in het vliegtuig te stappen om zaken te doen of om op vakantie te gaan, een luchthaventerminal wordt genoemd? Hetzelfde voor het busstation, en terug in "de dag", het treinstation? Die gedachte heb ik vaak overwogen. Ik ben opgegroeid in een klein stadje in Minnesota dat de 'Railroad Hub of the Northwest' werd genoemd. Treinen waren de belangrijkste economie in onze stad. We hadden een enorme treinterminal. Het was een rond, donkergrijs gebouw, heel oud, maar het voelde vooral heel spookachtig voor mij. Zie je, ik moest elke dag om die terminal heen lopen om naar school te gaan. Veel dagen was ik bij vrienden, maar vele dagen liep ik alleen naar huis. Ik zag er altijd tegenop om bij de terminal de sporen over te steken om thuis te komen. Voor het geval je het je afvraagt, ik had wel zorgzame ouders, maar we hadden maar één auto en mijn vader had die elke dag nodig om naar zijn werk te gaan. We hadden geen busdiensten voor de katholieke schoolkinderen. Het was een andere tijd en ik woonde in een kleine, veilige stad. Ik maakte me geen zorgen over "vreemden"......Ik hield gewoon niet van die grote oude terminal. In de zesde klas verhuisde ons gezin over het spoor naar een nieuw huis. Mijn vader kon lopend naar zijn werk, en mijn broer en ik konden lopend naar school. Het leven was gemakkelijker aan die kant van het spoor. Ik dacht zelfs zelden aan het treinstation omdat het simpelweg uit mijn zicht verdween. Ik dacht niet meer aan het woord terminal totdat onze oudste zoon na zijn studie intekende bij American Airlines, en mijn man en ik gratis toegangsrechten kregen. Wat een voordeel, dacht ik! Eerst moest ik mezelf ervan overtuigen dat vliegen leuk was. Zie je, mijn eerste vliegervaring was echt eng. We kwamen terug naar Minnesota van een vakantie in Florida en raakten in een ijsstorm. Het vliegtuig schokte en raakte vele luchtzakken. Mensen stopten met praten en het vliegtuig werd erg stil. Ik herinner me dat toen we landden, iedereen klapte en juichte! Het duurde even voordat ik daarna in een vliegtuig kon eten (weet je nog dat ze je in een vliegtuig te eten gaven?), Omdat mijn maag erg misselijk werd toen ik vloog. Maar omdat ik nu de wereld kon zien zonder een kaartje te hoeven kopen, leerde ik die angsten weg te praten en kijk ik ernaar uit om naar de luchtterminal te gaan. Onze "stand-by" vliegervaringen hebben veel geweldige en grappige verhalen op zich, waaronder gestoten worden van vele volle vluchten en de hele nacht in een Amerikaanse terminal moeten zitten. Ik realiseerde me dat de positieve kant hiervan was dat de mensen die keken uitstekend waren en dat ik echt wat beweging kon krijgen door rond een terminal te lopen. Terminal werd een "ding" en geen plaats, toen mijn vaders kant van de familie begon te sterven aan longkanker. In een tijdsbestek van vijftien jaar verloor ik mijn vader, zijn broers en zussen en twee van mijn volle neven en nichten aan longkanker. Ik had het gevoel dat ik op een dag ook longkanker zou krijgen. Noem het de intuïtie van de vrouw. Ik leek sterk op de trekken van mijn vader. Ik maak me geen zorgen, maar in die vijftien jaar heb ik het woord terminaal talloze keren gebruikt en gehoord. Ik besloot dat ik de kansen zou verslaan als ik echt gezond leefde en aan lichaamsbeweging deed. Dus dat werd mijn denkproces toen ik dacht aan mijn erfelijkheid en mijn kansen om longkanker te krijgen. Nadat mijn vader stierf in 1991, verloor ik nog 2 ooms en nog een neef aan longkanker. Daarna vlogen de jaren voorbij en dacht ik niet vaak meer aan het woord terminaal. Ik was druk bezig met werken, tieners opvoeden, ze door de universiteit en het huwelijk heen krijgen en werd toen een "Nana". Het leven was in die vijftien jaar stabiel en redelijk goed. In 2006, tijdens een jaarlijkse gezondheidscontrole, vroeg ik mijn arts om een ​​röntgenfoto van de borstkas vanwege mijn familiegeschiedenis. Ik had net een geweldig rapport gekregen van die fysio en ik had geen enkele reden om de röntgenfoto te vragen, behalve de familiegenetica van mijn vader. Ik kreeg de diagnose longontsteking door die thoraxfoto, maar het enige dat ik kon horen en voelen was het woord terminaal. Ik had geen symptomen, ik was elke dag aan het powerwalken en beschouwde mezelf als zeer gezond. Ik voelde echter meteen dat ik "eindelijk" longkanker had en herinner me dat ik dacht dat ik niet dacht dat het zo snel zou gebeuren! Ik was toen 64. Ik kreeg een second opinion en verder onderzoek, waarbij werd vastgesteld dat ik longkanker had. Ik koos het première Moffitt Cancer Center in Tampa, FL voor mijn operatie en alle follow-up. In september 2006 hoorde ik dat ik stadium 2B adenocarcinoom van de long had, maar ik had geen lymfeklieruitzaaiing en het was mogelijk dat ik zou genezen. Ik leerde ook dat alle longkankers binnen de eerste vijf jaar een overlevingspercentage van ongeveer 14% hebben. Ik besloot dat ik er alles aan zou doen om niet terminaal te worden. Ik voelde me buitengewoon gezegend dat ik om de röntgenfoto had gevraagd die mijn longkanker vroeg had opgemerkt, en dat ik een operatie kon ondergaan. Nu was ik vastbesloten om het woord terminaal uit mijn vocabulaire te schoppen! Ik realiseer me heel goed dat ik dit niet alleen heb gedaan. Het was alleen met de hulp van mijn geloof, mijn man en familie en de gebeden van zovelen. Mijn man was in die tijd mijn rots in de branding. We hebben het samen volgehouden en tot nu toe, nu 4 jaar later, hebben we het woord terminal uit ons vocabulaire gehaald. Het leven heeft vele, vele lessen. Een die ik heb geleerd door vele malen in mijn familie met longkanker te worden geconfronteerd, en vervolgens in mezelf, werd samengevat door Franklin D Roosevelt tijdens zijn eerste inaugurele rede. Dat beroemde citaat is: "Het enige waar we bang voor moeten zijn, is de angst zelf!" Ik doe een sterke, bewuste en dagelijkse poging om naar dat citaat te leven. Ik geloof echt dat wat we geloven onze realiteit kan worden, dus het is belangrijk voor mij om positief te denken. Ik kijk nu uit naar elke reis naar de luchtterminal! En in mijn persoonlijk gebed stel ik me de hemel voor als de grootste terminal van allemaal. Ik hoop dat ik er ooit heen kan! Ingezonden door Bev Walgrave Lung Cancer Advocate voor de Treasure Coast of FL. zie en hoor mijn verhaal op: http://www.insidemoffitt.com/Beverlys-Lung-Cancer-Story.htm

Artikel over gewichtsverlies

Ik heb geworsteld met de werkelijke reden voor de dood van mijn moeder en stuitte op dit verhelderende artikel waarin het proces behoorlijk grondig wordt beschreven. Ontwikkelingen in de strijd tegen kanker tumor of ontsteking. Het impliceert een toestand van ernstige voedingstekorten. Dit woord is afgeleid van de Griekse woorden kakos, wat slecht betekent, en hexis, wat toestand betekent. Deze term wordt meestal gebruikt om patiënten te beschrijven met chronische ziekten of ziekten in het eindstadium, zoals kanker, aids of cystische fibrose. Getroffen patiënten verliezen gewicht en eetlust en worden als gevolg daarvan zwak en vermoeid. Drastische verliezen van lichaamsmassa kunnen leiden tot veranderingen in metabolische functies, zoals de elektrolytenbalans. Elektrolytenonevenwichtigheden verminderen kracht, verhogen vermoeidheid en zwakte en kunnen gevoelloosheid, tintelingen, onwillekeurige spiertrekkingen en zelfs pijn veroorzaken. Ernstig ondervoede personen hebben zelfs moeite met het uitvoeren van basistaken zoals baden en verzorgen. In ernstige gevallen kan uithongering de dood tot gevolg hebben. De dood is hoogstwaarschijnlijk het gevolg van ernstige verstoringen van de elektrolytenbalans die tot hartritmestoornissen leiden. De dood is ook gemeld als gevolg van verzwakte ademhalingsspieren die leiden tot longontstekingen die zich verspreiden naar de bloedbaan en resulteren in een dodelijke infectie. Helaas komt cachexie maar al te vaak voor bij kanker. Cachexie is echt een van de meest verwoestende symptomen van kanker – tot 75% van de kankerpatiënten lijdt aan deze aandoening. Het berooft patiënten van hun energie, kwaliteit van leven, plezier en uiteindelijk gevoel van onafhankelijkheid. De meeste patiënten met kankercachexie zijn degenen met kanker van het bovenste deel van het maagdarmkanaal. Deze omvatten kanker van de slokdarm, maag en pancreas. Een studie merkte op dat 85% van alle patiënten met alvleesklierkanker cachexie ontwikkelen en een mediaan van 14,2% van hun pre-kanker gewicht verliezen net op het moment van diagnose. De gemiddelde overleving van patiënten met alvleesklierkanker is slechts negen tot twaalf maanden. Cachexie wordt ook vaak gezien bij longkanker, maar komt zelden voor bij patiënten met bijvoorbeeld borstkanker. Met name kankergerelateerde cachexie komt meestal niet voor in een vroeg stadium van kanker. Het wordt bijna uitsluitend gezien bij gevorderde en gemetastaseerde ziekte. Wat zijn de tekenen en symptomen van cachexie? Het belangrijkste teken van cachexie is drastisch (meer dan 10% van het totale lichaamsgewicht) gewichtsverlies. (Skeletale spieratrofie is ook een frequente fysieke bevinding). Dit omvat verlies van zowel vetweefsel als spiermassa. Evenredig met dit gewichtsverlies is een ernstig verlies van eetlust. Patiënten klagen dat ze geen zin hebben om te eten en geen smaak hebben. Ernstige anorexia kan daarom leiden tot zwakte, vermoeidheid, verstoring van de elektrolytenbalans en een verzwakt immuunsysteem. Wat is verantwoordelijk voor de ontwikkeling van cachexie? Lange tijd geloofden wetenschappers dat kanker alle binnenkomende voedingsstoffen zou opnemen om zijn groeien en daardoor de rest van het lichaam uithongeren. Deze theorie bleek echter onwaarschijnlijk. Zelfs kleine tumoren, die minder dan vijf procent van het gewicht van de patiënt uitmaken, kunnen cachexie veroorzaken. Bovendien kan cachexie worden gezien bij kankerpatiënten die intraveneus overtollige calorieën binnenkrijgen. Vroege experimenten met muizen en ratten toonden aan dat men een cachetische toestand kan creëren bij gezonde dieren door ze te transfunderen met grote hoeveelheden bloed van een dier met kankercachexie. Met het stoppen van transfusies verdwijnt de cachexie van het gezonde dier. Wanneer door kanker getroffen dieren werden geopereerd en de tumor chirurgisch werd weggesneden, werd het dier zwaarder. Dergelijk dieronderzoek heeft duidelijk gemaakt, dat er bepaalde bloed circulerende stoffen moeten zijn die de tumor zelf produceert en die verantwoordelijk zijn voor de cachexie. Recente gegevens hebben aangetoond dat deze stoffen cytokines zijn, zoals tumornecrosefactor-alfa, interferon-gamma, cachectine, interleukine 1 en interleukine 6. Als deze cytokines worden geïnjecteerd in gezonde dieren, kan cachexie het gevolg zijn. Cytokines zijn een klasse van stoffen die kunnen invloed hebben op de immuunrespons. Het zijn moleculaire bemiddelaars die misschien worden gezien als de hormonen van het immuunsysteem. Het is niet precies bekend hoe cytokines worden geproduceerd. Wetenschappers geloven dat ze kunnen worden geproduceerd door de cellen van het immuunsysteem of door de tumor zelf. Zie Ann Intern Med. 17 oktober 2000; 133(8):622-34 en Int J Biochem Cell Biol. 2003 Apr;35(4):405-9.Wat gebeurt er met een cachectisch individu? Gebrek aan voeding berooft individuele cellen van de koolhydraten, vetzuren en aminozuren, de bouwstenen voor respectievelijk complexe suikers, vetten en eiwitten, die cellen moeten overleven. Het lichaam voelt dit tekort en begint gezond weefsel af te breken voor energiebronnen. De afbraak van gezond weefsel is verantwoordelijk voor het verlies van mager lichaam en spiermassa. Vaak wordt ook het energieverbruik van het lichaam verhoogd. Met andere woorden, de stofwisseling van het lichaam, zelfs in rust, is aanzienlijk hoger. Hoe deze metabolische veranderingen precies plaatsvinden, is niet helemaal duidelijk. Aangenomen wordt dat deze veranderingen verantwoordelijk zijn voor het onvermogen van de patiënt om aan te komen, zelfs wanneer de calorie-inname voldoende lijkt. Drastisch gewichtsverlies is een onafhankelijke risicofactor voor een slechte overleving. Cachectische patiënten hebben slechtere resultaten met chirurgie, chemotherapie en bestralingstherapie. Cachexie is ook een onder erkende oorzaak van angst en angst bij patiënten en hun familieleden, aangezien veranderingen in het lichaamsbeeld door iedereen gemakkelijk worden opgemerkt. Behandeling van cachexie Een aantal therapeutische middelen voor cachexie bij kanker is in het recente verleden onderzocht. De meeste onderzoeken zijn echter beperkt tot een enkel tumortype en kunnen al dan niet van toepassing zijn op alle patiënten die aan deze aandoening lijden. Een van de grootste uitdagingen bij de behandeling van cachexie is de zorg dat extra calorieën alleen de tumor zouden voeden in plaats van de uitgehongerde gezonde cellen. Om deze reden moet elke mogelijke therapie werken via mechanismen die de groei en verspreiding van tumoren niet ondersteunen. Een veelgebruikt middel is in wezen een hormoon dat megestrolacetaat (Megace) wordt genoemd. Deze verbinding is een synthetisch progestageen hormoon dat werkt door de normale oestrogeencyclus te verstoren, waardoor de hormoonspiegels in het algemeen dalen. Een van de bijwerkingen is eetluststimulatie en gewichtstoename. De toepassing ervan bij cachexie kwam voort uit deze waargenomen bijwerking toen het medicijn voor het eerst werd gebruikt om hormoongevoelige borstkanker te behandelen. Helaas is de gewichtstoename meestal tijdelijk en komt deze primair voor als vetweefsel, in plaats van als eiwit en spiermassa. Toch zijn het behouden van gewicht en eetlust nog steeds belangrijk, omdat ze het gevoel van welzijn van de patiënt verbeteren en kunnen dienen om het activiteitenniveau te verhogen. Sommige patiënten zijn op corticosteroïden geplaatst in een poging om aan te komen. Net als bij progestageen is de gewichtstoename echter meestal tijdelijk en na een aantal weken wordt het gebruik ervan contraproductief. Bij langdurig gebruik verstoren steroïden de spiersynthese. Het is onduidelijk waarom deze agenten in de eerste plaats zouden moeten werken. Eén theorie is dat steroïden de productie en werking van cytokines verstoren. Er is veel onderzoek en recente pers over de voordelen van visolie, vooral degenen die langketenige omega-3-vetzuren bevatten. Een aantal onderzoeken toonde aan dat visoliesupplementen gewichtsverlies kunnen stabiliseren en zelfs kunnen verhogen bij mensen die lijden aan kankercachexie als gevolg van alvleesklierkanker. Eén studie in het bijzonder kon aantonen dat omega-3-vetzuren ontstekingen en eiwitafbraak kunnen verminderen. Een medicijn genaamd Thalidomide werd aanvankelijk op de markt gebracht als slaapondersteunend medicijn. Het werd begin 1960 van de markt gehaald toen werd bewezen dat het verantwoordelijk was voor meervoudige geboorteafwijkingen bij gebruik door zwangere vrouwen. Nu kan dit medicijn met de nodige voorzichtigheid worden gebruikt om mensen met cachexie te helpen. Het veronderstelde werkingsmechanisme lijkt cytokine-interferentie te zijn. Andere mogelijkheden die momenteel worden bestudeerd, zijn onder meer de statinefamilie van anticholesterolmedicijnen en angiotensine-converterende enzymremmers die het meest worden gebruikt voor hypertensie. Aangenomen wordt dat deze medicijnen een ontstekingsremmende component hebben die gunstig kan zijn bij het onderdrukken van de cytokineproductie. Een klasse antibiotica die bekend staat als de macroliden, waaronder middelen als erytromycine en azytromycine, wordt ook aangeprezen om ontstekingsremmende eigenschappen te bezitten. Creatine is een veelgebruikt voedingssupplement door atleten waarvan wordt aangenomen dat het de spierkracht en -omvang vergroot. De veiligheid en werkzaamheid ervan wordt momenteel bestudeerd bij kankerpatiënten. Andere supplementen die worden overwogen, zijn onder meer aminozuursupplementen zoals cysteïne, die werken aan het vergroten van de vetvrije massa. De meest drastische behandeling voor cachexie, en een die alleen als laatste redmiddel wordt gebruikt, is parenterale voeding. Het intraveneus toedienen van voedingsstoffen is zowel gevaarlijk als duur en wordt alleen tijdelijk gebruikt in wanhopige situaties. Gedurende korte perioden kan het de eiwit- en elektrolytenbalans van een patiënt verbeteren en een patiënt door een moeilijke therapiekuur heen helpen. Gedurende langere perioden weegt het risico op levensbedreigende infecties zwaarder dan de voordelen. Het grote geheel Naarmate er meer wordt geleerd over cachexie, is het nu duidelijk dat dit niet uitsluitend te wijten is aan een tekort aan calorie-inname. Evenmin is het een gevolg van het feit dat de tumor concurreert met gezonde cellen om de beschikbare voedingsstoffen. Het is eerder een complexe metabolische verandering in het lichaam. De metabolische veranderingen zijn te wijten aan de aanwezigheid van een maligniteit en de inflammatoire cytokines waarvan wordt aangenomen dat deze produceren. De nieuwe kennis in de mechanismen van cachexie zal leiden tot verbeterde behandelingen, die zich zullen vertalen in een verbeterde kwaliteit van leven. Sommige wetenschappers geloven dat de volgende generatie van cachexie-onderzoek en -behandeling zich zal concentreren op remmers van eiwitafbraak en stimulerende middelen van eiwitsynthese. In het ideale geval kunnen verbeteringen in de antikankertherapie de behandeling van anticachexie natuurlijk achterhaald maken.

Vader heeft adenocarcinoom stadium IV

Mijn excuses voor een dubbel bericht - ik heb dit in het familiegedeelte geplaatst, maar realiseerde me dat dit actiever en specifieker was voor ons probleem. Mezelf voorstellen - mijn vader is 83 jaar oud. Ongeveer 15 jaar geleden werd bij hem darmkanker vastgesteld, operatief behandeld en met chemotherapie - geen herhaling en heeft af en toe wat kleine huidkankers gehad. Februari 2007 kreeg hij de diagnose longkanker - stadium I - adenocarcinoom chirurgisch verwijderd geen follow-up chemo of bestraling - - en geen van de knobbeltjes was herhaling van darmkanker maar twee soorten longkanker Lente In 2008 kreeg hij de diagnose stadium IV longkanker en kreeg hij chemo - de verspreiding was naar de longen en een wervel maar niet naar de hersenen. De nieuwe kanker was niet in het gebied waar de eerste keer werd geopereerd. PET-scan na chemo vertoonde geen activiteit meer, maar gedurende het hele proces is zijn CEA gestaag gestegen en versneld en is nu 300. De CEA heeft ons de hele tijd dwars gezeten - grote tijd - maar de recente snellere toename baart ons echt zorgen. dit alles heeft hij geen symptomen gehad, maar de dokter was erg tevreden met de resultaten van de chemo en hoe goed hij het verdroeg. Hij is op een ongong-regime met Avastin. Ze hebben net nog een PET-scan gemaakt van zijn hele torso. We zullen de resultaten over een paar dagen weten en we moeten ons voorbereiden op die afspraak. Het was erg zwaar, want de dag nadat hij thuiskwam van de oorspronkelijke longoperatie, kreeg mijn moeder een zware beroerte en ze wonen nu allebei bij ons. Mijn moeder heeft bijna constant zorg nodig, kan geen gesprek voeren, en ik voel me een beetje schuldig omdat ik hem tekort doe - maar ik heb ook een fulltime baan, en, nou ja, ik denk dat schuldgevoel niets oplost. Ik zou er zeker van willen zijn dat hij krijgt de best mogelijke zorg gegeven alles om de meeste kans te hebben om wat fatsoenlijkere maanden of jaren te leven. Hij heeft zijn dokter versteld doen staan ​​met wilskracht en vasthoudendheid - heeft volgens de dokter de rest van het lichaam van een 65-jarige. Ik hoop te leren wat ik kan verwachten, hoe ik hem kan helpen de beste zorg** te vinden en hoe ik de beste dochter voor hem kan zijn in deze moeilijke tijden.** we hopen te verhuizen van Charlotte NC naar Greenville SC-gebied zal binnenkort in de buurt zijn van mijn oudste dochter en schoonzoon en kleinkinderen [ik telewerk, mijn man zit in de verkoop, dus we kunnen verhuizen] -- dit is een soort moeilijke tijd om te verhuizen, maar we denken echt dat het nodig is omdat we kunnen allemaal helpen elkaar en het afgelopen jaar in mijn kleine "lege nest" -huis was heel erg krap. Oh, zijn oorspronkelijke bevindingen waren vroeg omdat hij regelmatig scans krijgt voor een aorta-aneurysma en vanwege darmkanker in het verleden. Advies wordt op prijs gesteld - Ik zal je berichten ook lezen - wie weet kan ik nu al iemand anders helpen, maar weet dat ik dat in de toekomst kan.

Zo gestoord door een bericht dat ik heb gelezen

Hallo allemaal: Ik las net een bericht dat ik niet uit mijn hoofd kan krijgen. Ik ben er zo van geschrokken, omdat er niet alleen op een rotonde in stond dat als we zouden roken we longkanker verdienen, maar het gaf ook rokers de schuld dat ze niet-rokers longkanker bezorgen! We hebben niet genoeg om ons zorgen over te maken door met onze kanker om te gaan, we moeten ons nu schuldig voelen omdat "we niet-rokers kanker hebben gegeven". Helaas weet de persoon niet veel over longkanker en toch komt hij op een longkankerraad om ons te beschuldigen. In maart stuurde ik onderstaande e-mail naar iedereen in mijn adresboek. Ik hoop dat het vandaag nog steeds rondgaat, maar wie weet. Als iemand hetzelfde wil doen, aarzel dan niet om een ​​of meer van mijn e-mail te gebruiken. Natuurlijk heb ik veel meer geleerd over longkanker sinds ik deze e-mail heb gestuurd, maar ik hoop dat het nog steeds duidelijk wordt. Het is lang en aan het einde staan ​​beschrijvingen van de verschillende soorten longkanker die ik van mijn Johns Hopkins-oncoloog heb gekregen. HELP ME ALSJEBLIEFT HET WOORD OVER LONGKANKER TE VERSPREIDEN. LATEN WE HELPEN LEVENS TE REDDEN. Er zijn veel kankers die elke dag mensen doden, maar longkanker lijkt altijd "onder het tapijt te worden geveegd" omdat mensen geloven dat degenen die longkanker krijgen "het zichzelf hebben aangedaan". Dit is niet waar. Er zijn veel mensen die nog nooit in hun leven hebben gerookt, maar bij wie longkanker is vastgesteld. Elke dag krijgen steeds meer jonge mensen, mensen van in de 20, 30 en 40, de diagnose longkanker. In 2007 werden er meer dan 1 miljoen mensen gediagnosticeerd met deze vreselijke ziekte. Een oncoloog bij Johns Hopkins vertelde me dat de meeste mensen met longkanker het niet eens krijgen door te roken. Ik ben een 50-jarige gezonde vrouw bij wie in januari 2008 de diagnose stadium IV niet-operabele adenocarcinoom-longkanker werd gesteld. Er waren geen symptomen behalve een knobbeltje in mijn nek. Ik schreef dit eerst toe aan stress. Na een paar weken toen het niet verdween, ging ik naar de dokter. Mijn huisarts hield vol dat het spiertrekking was en wilde een paar weken wachten om ernaar te kijken. Ik wist dat het geen spiertrekking was en na talloze worstelingen met mijn arts om haar tests te laten bestellen om te bepalen wat deze knobbel zou kunnen zijn, werd longkanker in een vergevorderd stadium IV ontdekt. Mijn arts belde me op mijn mobiele telefoon en bracht me telefonisch op de hoogte van dit nieuws! Hoe kom ik hieraan? Ik weet het niet. Verdien ik dit? NEE! Verdient iemand dit? NEE! Longkanker discrimineert niet. Het kan iedereen op elk moment raken. Sinds mijn diagnose heb ik mensen ontmoet op discussiefora voor longkanker die uit alle lagen van de bevolking komen: marathonlopers, vegetariërs, aerobicsinstructeurs, jonge moeders en vaders, grootouders, broers en zussen, allemaal net als jij en ik . Een vrouw die ik via een discussieforum ontmoette, kreeg in januari 2008 de diagnose longkanker en stierf twee korte maanden later. Ze was een 46-jarige moeder van kleine kinderen. Als iemand sterft aan een hartaanval, geven we hem of haar dan de schuld van het eten van hamburgers? Als iemand op straat wordt neergeschoten, geven we hem of haar dan de schuld dat hij zich op een onveilige plek bevindt? Nee. We geven niemand met een andere vorm van kanker de schuld dat hij het zichzelf aandoet. Waarom de schuld geven aan slachtoffers van longkanker? Of we rookten of niet, doet niet ter zake. We hebben een vreselijke ziekte die niemand verdient. Help me alsjeblieft om de feiten over longkanker naar buiten te brengen. Stuur deze e-mail door naar iedereen die je kent. Laten we deze vreselijke ziekte naar buiten brengen en mensen ervan bewust maken dat degenen onder ons die het hebben het niet verdienen en het niet zelf hebben veroorzaakt. Er zijn screeningen voor alle soorten kanker: borst-, prostaat-, colon-, baarmoederhalskanker, etc., maar geen screening voor longkanker. Waarom niet? Het is te laat voor mij, maar we kunnen het woord over de feiten van longkanker verspreiden en door dit te doen, kunnen we misschien andere mensen helpen om vroegtijdig de diagnose te krijgen of zelfs mensen interesseren voor het vinden van een remedie en het redden van levens. Als we door deze e-mail door te sturen maar één leven redden, is dat het dan niet waard? Als u meer wilt weten over longkanker, vindt u hieronder wat informatie die ik van het Johns Hopkins Cancer Center heb verkregen. Ik onderteken deze e-mail met mijn naam om de ernst van deze e-mail aan te tonen. Help mee deze dodelijke ziekte uit te roeien. Susan Laurents Centreville, VA ------------------------------------------------------------- ------ Informatie over longkanker (verkregen door oncoloog in het Johns Hopkins Cancer Center): Longkanker kan in het algemeen in twee soorten worden onderscheiden: kleincellige en niet-kleincellige longkanker. Kleincellige longkanker omvat ongeveer 15% van alle gevallen van longkanker, terwijl niet-kleincellige longkanker de resterende 85% omvat. Kleincellige longkanker is zeer agressief, reageert goed op chemotherapie en bestraling, maar heeft een zeer slechte prognose. Niet-kleine longkanker groeit over het algemeen langzamer, reageert minder goed op chemotherapie en bestraling, maar heeft een iets betere prognose. Niet-kleincellige longkanker kan worden onderverdeeld in meerdere subtypen. Plaveiselcel-longkanker is een van de subtypen. De meeste patiënten met plaveiselcel-longkanker zijn actieve of voormalige rokers. Plaveiselcelcarcinoom is meestal plaatselijk agressief en verspreidt zich veel later buiten de longen. Adenocarcinomen van de longen hebben de neiging zich langs de periferie van de longen te presenteren en worden zowel bij rokers als bij niet-rokers gezien. Adenocarcinomen hebben de neiging zich eerder in hun ontwikkeling via de bloedbaan naar locaties buiten de longen te verspreiden dan plaveiselcellongkanker. Bij het opstellen van een plan voor niet-kleincellige longkanker, is het eerste dat u moet begrijpen hoe we longkanker in scène zetten en hoe de stadiëring onze keuze van behandeling beïnvloedt. Over het algemeen groeperen we longkanker in vier stadia. Om de stadiëring te begrijpen, moet u eerst begrijpen hoe longkanker zich verspreidt. Verspreiding van longkanker ontwikkelt zich via drie mechanismen. Ten eerste is er plaatselijk groei van de tumor. Tumoren groeien naarmate ze groter worden en kunnen uitgroeien tot andere nabijgelegen structuren. Het tweede verspreidingsmechanisme is via het lymfestelsel. Het lymfesysteem is een onderdeel van het reinigingssysteem van het lichaam. Witte bloedcellen kunnen door dit systeem bewegen om infecties op te ruimen. In tegenstelling tot het bloedsysteem, vervoeren de vaten in het lymfesysteem vloeistof die langzaam beweegt. Wanneer kankercellen in het lymfesysteem terechtkomen, betrekken ze over het algemeen eerst de lymfeklieren die zich het dichtst bij de primaire tumor bevinden en gaan ze verder door het lymfevat waarbij gaandeweg meer lymfeklieren betrokken zijn. In de longen bevinden zich lymfeklieren in de long, evenals lymfeklieren die zich in het midden van de borst rond het hart, de luchtwegen en de grote bloedvaten bevinden. De laatste manier waarop kanker zich kan verspreiden, is via de bloedbaan. Wanneer kankercellen in de bloedbaan terechtkomen, kunnen ze overal naartoe gaan waar bloed gaat en op die plaatsen nieuwe tumorlocaties opzetten. Deze nieuwe tumorplaatsen worden metastasen genoemd. De meest voorkomende plaatsen voor longkanker om uitgezaaide tumoren te ontwikkelen zijn de tegenovergestelde long, lever, botten, bijnieren en hersenen. Als je eenmaal begrijpt hoe longkanker zich verspreidt, is het stadiëringssysteem eenvoudig. Stadium I longkanker is een solitaire tumor in de long. Per definitie hebben stadium I-tumoren geen betrokkenheid van lymfeklieren of verspreiding op afstand. Stadium I tumoren worden optimaal behandeld met chirurgie met eventueel chemotherapie na resectie. Stadium II-tumoren zijn over het algemeen grotere tumoren. Ze kunnen ook betrekking hebben op lokale lymfeklieren. Ook deze tumoren worden met een operatie optimaal behandeld. We hebben overtuigend bewijs dat patiënten met stadium II longkanker die is gereseceerd baat hebben bij chemotherapie na herstel van hun operatie. Stadium III-tumoren zijn ingewikkelder. Stadium III-tumoren hebben betrekking op de lymfeklieren in het midden van de borst, hebben meerdere tumoren in één lob van de long of dringen grote structuren binnen, zoals de hoofdluchtweg, grote bloedvaten of het hart. Sommige van deze tumoren kunnen operatief worden verwijderd, maar de meeste worden behandeld met een combinatie van chemotherapie en bestraling. Stadium IV-longkankerpatiënten hebben een verre verspreiding van de kanker. Dit betekent per definitie dat de kanker in de bloedbaan is terechtgekomen en nieuwe locaties aan het opzetten is. Bij het naderen van stadium IV longkanker is chemotherapie de belangrijkste behandelingsmethode. Chirurgie en bestraling zijn beide lokale behandelingen. Chirurgie verwijdert alleen de kankercellen die de chirurg kan zien. Straling beschadigt alleen de kankercellen die zich in het pad van de stralingsbundels bevinden. Chemotherapie is een systemische benadering omdat het door de bloedbaan reist. Chemotherapie kan niet alleen tumoren in de longen aantasten, maar ook tumoren in de nieuwe locaties die mogelijk worden opgezet. De enige plaats die chemotherapie moeilijk kan bereiken, zijn de hersenen. De hersenen zijn een beschermd gebied en veel medicijnen, waaronder chemotherapie, kunnen de bloedvaten van de hersenen niet bereiken. Bij stadium IV of uitgezaaide longkanker raden we over het algemeen alleen chemotherapie aan, tenzij er een specifiek probleem is dat moet worden aangepakt, zoals uitzaaiing naar de hersenen, een pijnlijke plaats van uitzaaiing naar de botten of een tumor die een essentiële structuur zoals het bloed comprimeert. bloedvaten die in en uit het hart en de longen of de belangrijkste luchtwegen gaan. In deze scenario's gebruiken we vaak bestraling om dat lokale probleem te behandelen en vervolgens chemotherapie voor een systemische aanpak. Chirurgie biedt over het algemeen geen enkel voordeel.

Ademtest voor longkanker

Dit klinkt echt veelbelovend. Ademtest spoort longkanker op Gepubliceerd: maandag, 26-feb-2007 Wetenschappers in de Verenigde Staten hebben een ademtest bedacht die longkanker kan opsporen bij patiënten, zelfs in de vroege stadia van de ziekte. Door middel van een simpele kleurentest die unieke chemische veranderingen in de adem van mensen met longkanker laat zien, werd de ziekte nauwkeurig gedetecteerd bij iets minder dan drie op de vier mensen met de ziekte. Door een sensor te gebruiken die net iets groter is dan een muntstuk, wat relatief goedkoop is en gebruiksvriendelijke, unieke chemische veranderingen in de adem van mensen met longkanker kunnen worden gezien met een reeks gekleurde stippen. Na 12 minuten in het apparaat te hebben ingeademd, vormen de tinten van een reeks van 36 stippen een gasvingerafdruk voor longkanker. Dit is geen nieuw concept, aangezien experts al vele jaren weten dat de chemische samenstelling van iemands adem verandert wanneer ze longkanker krijgen. Van honden met hun scherpe reukvermogen is aangetoond dat ze de adem van patiënten met longkanker kunnen onderscheiden. kanker van gezonde mensen. In 2006 ontdekten onderzoekers dat honden getraind konden worden om met 99 procent nauwkeurigheid kanker te ruiken in de adem van patiënten. De wetenschappers van de Cleveland Clinic in Ohio zeggen dat dit komt doordat longkankercellen chemicaliën afgeven, vluchtige stoffen genaamd. organische verbindingen of VOC's, die vervolgens worden uitgeademd. De test zou alleen al in de Verenigde Staten tienduizenden levens per jaar kunnen redden en een revolutie teweegbrengen in de manier waarop kanker wordt opgespoord. Een type röntgenfoto, spiraalvormige computertomografie of CT genaamd, kan longkanker in een vroeg stadium opsporen, maar het is duur en vindt ook niet-kankerachtige laesies die duur en riskant zijn om te testen. De machines zijn duur in gebruik en vereisen speciaal opgeleide experts om te interpreteren de resultaten. De onderzoekers zeggen daarentegen dat de kleurensensor goedkoop en gemakkelijk af te lezen is omdat de vlekken op de sensor van kleur veranderen afhankelijk van de chemicaliën waarmee ze in contact komen. De onderzoekers gebruikten de kleurensensor om de adem van 143 mensen te testen, sommigen met verschillende soorten longkanker, sommige met andere longziekten zoals emfyseem en sommige gezonde. Het was in staat om de aanwezigheid van kanker nauwkeurig te voorspellen bij iets minder dan drie op de vier van degenen met longkanker, waaronder zeer vroege tumoren. Dit is belangrijk omdat longkanker in een vroeg stadium vaak stil is en moeilijk te diagnosticeren is in welk stadium het effectief kan worden behandeld. Hoofdonderzoeker Dr. Peter Mazzone en zijn team zeggen dat het onderzoek zou kunnen leiden tot een goedkope, niet-invasieve screening of diagnostische test voor longkanker. Andere experts zijn het erover eens dat het dringend nodig is om de ziekte eerder te diagnosticeren, aangezien het momenteel de taak is van mensen die zich melden met symptomen of een verdachte thoraxfoto die puur bij toeval is opgepikt. longkanker is slechts zeven van de 100 en binnen een jaar na de diagnose is bijna 80% dood omdat mensen worden opgepikt wanneer de ziekte vergevorderd is. Vorig jaar werd longkanker gediagnosticeerd bij meer dan 174.000 Amerikanen en doodden meer dan 160.000. De ziekte doodt Elk jaar wereldwijd 1,3 miljoen mensen.

Leptomeningeale behandelingen en symptomen

Dit is erg lang en ik ben waarschijnlijk enkele details vergeten, maar ik wilde de diagnose, symptomen en behandelingen uitleggen. Ik zou graag willen weten of anderen dezelfde symptomen hebben en welke behandelingen ze krijgen, zodat ik de oncoloog van Kens suggesties kan doen. 27 oktober 2021 vertelde onze oncoloog ons dat mijn man LMD (Leptomeningeaal) had. Hij zei eigenlijk niet specifiek Leptomeningeal, hij zei dat zijn CSF van zijn ruggenmergpunctie positief was voor carcinomatose of adenocarcinoom (het vermeldt beide in zijn grafiek, niet zeker wat het is of dat het een op dezelfde is?) Kankercellen in zijn ruggenmergvocht . Na googelen en zoeken op internet kwam ik erachter dat er niet veel actuele artikelen, informatie, groepen of discussies zijn over leptomeningeal, ik vond een groep op Facebook, en het is een geweldige groep. Met kankerpatiënten in stadium 3 en 4 die langer leven met nieuwe behandelingen, kan ik niet begrijpen waarom Leptomeningeal niet meer wordt bestudeerd en oncologen weten niet echt hoe ze er van tevoren op moeten letten of testen. Het lijkt naar mijn mening dat patiënten in een laat stadium worden gediagnosticeerd met verschillende en ernstige symptomen. Ik was gewoon benieuwd wat uw eerste kankerdiagnose was, waar, wanneer, hoe uw LMD werd gevonden, begin/huidige symptomen en hoe behandelt uw oncoloog of specialist u/geliefden LMD & symptomen? Momenteel is Kens behandeling Alimta onderhoud + 80mg Tagrisso 1x per dag. Ken wordt behandeld in de Cleveland Clinic voor stadium 4 longkanker die op 17-04-2018 is uitgezaaid naar zijn botten. 27/2021 gediagnosticeerd met Leptomeningeal ziet hij samen met zijn vaste oncoloog een neuroloog-oncoloog. Ook ging hij naar een radioloog en kreeg 5 bestralingen in zijn nek en schedel tegen pijn, niets te maken met zijn LMD. We ontdekten dat hij LMD had nadat zijn Target Therapy Tagrisso niet effectief was, @ 4 dagen na zijn eerste behandeling met Alimta/carboplatine, Keytruda 10/2021. Zijn eerste symptomen waren hevige hoofdpijn, nekpijn, misselijkheid/braken, duizeligheid en kreeg een aanval terwijl hij op de eerste hulp lag te wachten om gezien te worden voor de hoofdpijn en braken. Ze namen hem op in het ziekenhuis en dachten dat hij een reactie had op de Neulasta-injectie of hersenvliesontsteking had. Ze herhaalden scans en MRI's, alles wat ze lieten zien was stabiel ten opzichte van eerdere scans. Doktoren vermoedden spinale meningitis, dus deden ze een ruggenprik. Ik merkte echter dat hij begin september/oktober klaagde over duizeligheid en noodle-achtige benen en een beetje vergeetachtigheid. Ik dacht er gewoon niets van, ik dacht dat hij van streek en gestrest was omdat hij de behandeling moest veranderen in chemotherapie. Van 21/11-22/03 lag hij eigenlijk in bed of fauteuil, rolstoelgebonden vanwege verschillende valpartijen, gewichtsverlies, dagelijkse aanvallen, 3 grote aanvallen laatste @ 19/2/22, gevoelloosheid in de benen, spiertrekkingen, duizeligheid, ogen & neus loopt constant, wazig en dubbel zien, ernstige wagenziekte, legaal blind in linkeroog kan vlekkerig zwart en blauw zien dit is het nieuwste symptoom 3/2022 (oogdokter had geen antwoorden en MRI toonde geen tumoren/LMD-betrokkenheid )?! 6 maanden na diagnose: vanaf vandaag raakt hij buiten adem en loopt hij korte afstanden, vermoeid, humeurig (gemeen, grof, gemeen, verdrietig, huilend), buikpijn, een beetje misselijkheid (geen braken), geen eetlust, duizeligheid, verschillende focale aanvallen per dag, trillen en stuiteren van het hoofd (een beetje zoals de ziekte van Parkinson, de enige manier waarop ik het kan uitleggen), zichzelf vaak herhalen, lijkt smaak en geur te verliezen (geen Covid-19, ik heb hem 2x getest), wagenziekte (spiertrekkingen , voelt alsof er auto's op hem af komen, er zal 1 auto zijn die hij ziet 4), als de auto stopt, duurt het enkele minuten om uit te stappen), en is sinds oktober 2021 50 pond afgevallen. Hij gebruikt momenteel 80 mg Tagrisso 1x per dag begon weer eind februari 2022elke 3 weken Alimta onderhoud750mg keppra 2x per dagOxycodon1mg 1x dexamethasonPaar andere vitaminen Sorry tot ziens, Dank je, Wendy

Tagrisso en kortademigheid

Hallo, mijn moeder heeft stadium 4 longkanker en werd positief bevonden voor een EGFR-mutatie na een mislukte operatie. Ze werd oorspronkelijk gediagnosticeerd met plaveiselcel na haar biopsie, stadium 2B. Ze onderging 3 chemokuren om de ene grote tumor die op haar Petscan te zien was, te verkleinen. De tumor verminderde met 30% en ze werden geopereerd. Tijdens de operatie zagen ze kleine tumoren die niet op de Petscan kwamen... dus hechtten ze haar dicht en brachten haar naar stadium 4a (zeer verwoestende dag). Ze namen opnieuw een biopsie van de tumor en vonden een mutatie EGFR exon 19. Ze gebruikt tagrisso sinds begin december 2020. In het begin met tagrisso had ze vreselijke huiduitslag en had ze het gevoel dat haar voeten en benen in brand stonden. Nu begin ik me zorgen te maken over haar kortademigheid. Ze heeft niet gemerkt dat het erger wordt, maar ik wel. Ik hoor hoe ze naar adem snakt. Bij haar eerste scan na het starten met Tagrisso (begin februari) kromp de tumor niet maar bleef stabiel. Ik vertelde haar oncoloog over de kortademigheid, hij controleerde haar longen en vond dat ze in orde waren. Ze had wel wat vocht, maar de dokters denken dat het komt door een longoperatie in november. Haar volgende scan is over 3 weken. Na dit erg lange bericht is mijn belangrijkste vraag... komt kortademigheid tijdens mijn verblijf op Tagrisso vaak voor? Het staat nergens vermeld, maar soms plaatsen mensen ongebruikelijke symptomen op dit platform. Ze loopt 2 mijl per dag, eet ongelooflijk gezond, drinkt onaangename theeën die goed voor haar zouden moeten zijn. Ze doet alles wat ze kan, en ik ook. Ik wil gewoon niets missen. Ook een grote dank aan degenen die bijdragen op dit platform .... je geeft me het gevoel dat ik niet alleen ben.

Adenocarcinoom van niet-kleine longkanker Stadium 3 ?

Ik word 39 jaar. Ik woon in het VK. Eerder gediagnosticeerd met endometriose in oktober 2017, maar nooit een biopsie gehad. Ik heb nul symptomen van longkanker, ging in juni 2018 naar de dokter met buikpijn in mijn buikstreek. Ik had CT van de buik en de borst. Toen ik terugging om de resultaten te krijgen, was ik niet bereid om te horen over een longknobbeltje! Daarna een PET-CT-scan gehad en CT-geleide longbiopsie. Het resultaat was kanker. Geschokt 😳. Ik heb tenminste gedacht dat het een vroeg stadium is, aangezien het slechts 18 mm is, maar de Pet-scan toonde ook een vergrote lymfeklier. Tweede biopsie, EBUS genaamd, bevestigde ook kanker in de lymfeklier, en omdat het een centrale lymfeklier is, sprong ik plotseling naar stadium 3??? Hoe is het mogelijk om stadium 3 te zijn zonder enige symptomen? Doktoren zeiden dat ze niet opereren als het stadium 3 is, maar ze denken dat ik alleen kanker heb in een knobbeltje van 18 mm en een lymfeklier van 8 mm. Mijn arts kon niet meer lymfeklieren bemonsteren, en hij zegt dat het in wezen niet uitmaakt, omdat degene die hij heeft bemonsterd een centrale lymfeklier is. Nu denken we aan een tweede EBUS om veel meer lymfeklieren te bemonsteren.

Fase 3a longkankerreis

Tijdens de lente en de vroege zomer van dit jaar had mijn man de dokter twee keer bezocht voor symptomen van het congestietype. Hij kreeg beide keren antibiotica, maar voelde zich niet beter. Bij het derde bezoek (begin juli) ontmoette hij een andere arts, alleen omdat zijn primaire niet beschikbaar was. Ze bestelde een thoraxfoto en kon iets zien waarvan ze dacht dat het vocht in de longen zou zijn. Ze vroeg mijn man om een ​​CT-scan met contrastmiddel te maken nadat hij een derde antibioticakuur had gehad. Helaas werd er een grote massa gevonden en na een biopsie werd bevestigd dat hij stadium 3a longkanker had. Gedurende deze tijd had hij ook een PET-scan en MRI van de hersenen om te zien of de kanker zich had verspreid. De massa was te groot om te opereren, dus begonnen ze samen met chemo (3 rondes om de 3 weken) en bestraling (37 rondes) die op 29 augustus begonnen en op 17 oktober eindigden. Twee weken nadat de bestraling was geëindigd, had hij nog een CT-scan om te zien of de tumor was geslonken, wat het geval was (ongeveer 50%). We hadden begin november een ontmoeting met de thoraxchirurg en er werd vastgesteld dat hij in aanmerking zou komen voor een operatie om het zieke deel van de long samen met de lymfeklieren indien nodig te verwijderen. De operatie verliep goed en het deel van de zieke long werd verwijderd samen met 17 lymfeklieren, waarvan er 4 kanker bevatten. Hoewel ze hem zeiden dat hij minstens 5 dagen moest blijven, werd hij in slechts 2 dagen uit het ziekenhuis ontslagen, wat op een vrijdag was. De volgende dinsdag ging hij ongeveer een uur naar zijn kantoor en deed hetzelfde op woensdag. De rest van de week bleef hij thuis omdat het Thanksgiving was. De volgende week, en tot nu toe, is hij weer fulltime aan het werk. Morgen is het 4 weken na de operatie en hij heeft nog steeds vreselijke pijn. Nadat hij thuiskwam uit het ziekenhuis, nam hij de voorgeschreven pijnmedicatie gedurende 2 dagen en besloot dat het hem niet beviel. Dus met dat gezegd zijnde, heeft sindsdien alleen Tylenol en Advil gebruikt. De pijn zit in zijn borst en wikkelt zich naar zijn rug en doet niet alleen pijn van binnen, maar ook om aan te raken. De dokter schreef een soort pleister voor 12 uur voor, maar hij merkte niet dat het beter werd, dus stopte hij ermee. Ik voel me zo hulpeloos als ik hem zo'n pijn zie lijden en niets kan doen om te helpen. 'S Nachts lijkt hij uit de breedte te komen na het beklimmen van de trap en het duurt een paar minuten voordat hij in staat is om een ​​diepe breedte te nemen, wat erg eng is om te zien. En sinds zijn operatie zweet hij 's nachts heel erg. Is dit iemand anders overkomen? Onze volgende stap is bloedonderzoek en nog een CT-scan met contract half januari. Ziet het er goed uit dan wordt hij 2 jaar lang elke 3 maanden gescand. Als dat niet zo is, weet ik niet zeker wat ons volgende actieplan is. Er is ons verteld dat de komende 2 jaar kritiek zijn en dat als de kanker zou terugkeren, dit meestal binnen deze tijdspanne zal gebeuren. De oncoloog zei dat er 40% kans is dat de kanker terugkeert. We hebben geleerd om dag voor dag te leven, dus we zullen die brug oversteken als/wanneer we er zijn. En, als u deze operatie heeft ondergaan, hoe lang kan het duren voordat u zich weer normaal voelt. Omdat ons is verteld dat er 40% kans is dat de kanker terugkeert, blijf ik me afvragen of zijn pijn, gebrek aan eetlust en vermoeidheid het gevolg zijn van de operatie, of dat de kanker er nog steeds is. Ik zal zeggen of er iets goeds uit is gekomen van deze hele ervaring is dat mijn man na 50 jaar eindelijk gestopt is met roken. Ja!!!!!

Is het een goed idee om periodiek PET-scans te krijgen om kanker te controleren?

Mijn moeder heeft stadium 3A longkanker en onlangs zijn er nieuwe tumoren in beide longen verschenen. Ze is bezorgd dat de kanker nu in haar lever zit of ergens anders vanwege de nieuwe tumoren. Ze heeft geen symptomen behalve een kleine eetlust en minder energie en een hoest, maar ze denkt dat als het zich ergens anders zou verspreiden, een PET-scan het misschien eerder zou kunnen opsporen. De laatste PET-scan die ze had was in mei, dus ik weet niet zeker hoe vaak longkankerpatiënten ze zouden moeten krijgen. Wat is jouw ervaring met PET-scans? Hoe vaak krijg je ze en wacht je eerst op symptomen?

Stadium IV longkanker met uitzaaiingen naar de wervelkolom en de lever

Mijn vader kreeg 4 dagen geleden de diagnose stadium IV longkanker. We wachten nog steeds op biopsieresultaten om precies te bepalen welk type het is, verwachte progressie enz. Hij rookt en heeft al een vroeg stadium van COPD. Hij heeft tumoren op zijn lever en in zijn ruggengraat. Ik ben op dit moment niet op zoek naar een wonder, maar ik ben op zoek naar ELK en ALLES advies over dingen buiten het voor de hand liggende om hem een ​​beetje sterker te maken en zijn lichaam een ​​beetje extra te geven om zijn leven een beetje te verlengen en misschien wat te verlichten van de symptomen.

Is het weer terug, zo bang

Mijn moeder had in 2010 stadium 1 longkanker. Lobectomie linksboven. Doktoren zeiden zo vroeg geen behoefte aan chemo of bestraling. Ongeveer een maand geleden begon ze te hoesten, ging naar de dokter en kreeg een antibioticum. Twee weken later was de verkoudheid verdwenen, maar het hoesten ging door. Terug naar doktoren kreeg meer antibiotica en thoraxfoto. X-thorax toont een soort massa / schaduw die naar CT-scan is gestuurd. Ct toont knobbeltjes van 7 mm, 3 mm, 8 mm die sinds vorig jaar in omvang zijn verdubbeld. Toont ook abnormale groei van zacht weefsel grenzend aan de chirurgische nietjes, ook slecht gedefinieerde fragmentarische matglas-ondoorzichtigheid met in de linker onderkwab. Meld mogelijke recidiverende ziekte. Ook met vocht gevulde zak in de long. Ging naar binnen en liet het leeglopen 1 1/2 flessen vloeistof uit de linkerlong. Momenteel nemen ze een biopsie van de vloeistof. Wachten tot Pet CT wordt ingepland. Ik kan het niet helpen, maar voel dat het terug is met wraak. Vorig jaar verloor mijn broer aan NSCLC, gediagnosticeerd in april 2015, voorbij juni 2015. We realiseren ons nu dat hij symptomen had, maar voordat hij dacht dat hij gewoon overwerkt was. Ik weet gewoon niet zeker of ik het aankan kijken hoe mijn moeder dit doormaakt..........of iemand anders hier weer doorheen zien gaan......

3 jaar onderzoek naar de behandeling van kanker

Hi All,I started writing this information a few days after my dad passed away in March 2014. He was diagnosed in April 2011 with nsclc stage 4. In the 3 years that he was ill, I gathered a lot of information on different treatments, and I did not want it to go to waste. I thought it would take me a few weeks to put it together, and here we are 8 months later. I have not done anything to the list in the past 6 months, and as I am slowly trying to get back to "normal" I wanted to finish it and post it, as my last connection with my dad's illness. I hope this information helps other members, same way this site helped me many times in the past. I apologize for the length of the post, the spelling mistakes, or if some information is not complete, I just wanted to finally post it, and move on......Felix"3 yrs worth of cancer research, April 2014.This post will be very long. It covers nearly 3 years of my research, thoughts, observations, discussions, and trials of many products on my dad. It covers most if not all available alternative cancer treatments out there, as well as a bunch of my own ideas, that have never seen the light of day. My dad lost his nearly 3 yr battle with cancer on 28th of MARCH. I am an osteopath, and since I am the only one with medical training in the family, I took it upon myself to do all the research to help my dad fight this illness. At thetime of the diagnosis, he had pleural effusion, mets in local lymph node, body of S1, and adrenal gland. From my uni days I knew the prognosis for metastatic cancer was very poor, and treatment was mostly palliative. Some people will not like the information I will present. I dont blame them, when my father was firstly diagnosed,I was not interested in things that dont work, I only wanted to hear success stories, even if they were only testimonials. I was prepared to believe anything and everything (I needed to believe there was a cure), and when you are that vulnerable anything seems plausible. The internet offered cures, many, many cures, and they were so easy!!!With an easy explanation why the pharma companies dont want you to know this information. Just like most, I fell for it. I put my medical knowledge aside, I threw my logic out the window, and allowed denial/hope/despair to overtake me. But with time, jsut like an onion, these cures were slowly peeled off, and I came to a very sad realisation, that there is still no cure for advanced cancers, and most likely we are looking in the wrong places. Dont get me wrong, there are survivors of stage 4 cancer, there were always survivors. The cancer has been a major illness for the past 40-50 yrs. The 5yr survival rate for stage 4 lung cancer in the 60 -70's was 11% for men, 13% for women. These stats are still mostly the same, unfortunately, with all the advances in modern medicine, huge amount of natural cures, the 5 yr survivorship rates today are no different. Any improvements in statistics these days are more due to earlier diagnosis, which leads to a better prognosis. Chemo has improved, mostly on the side of less side-effects, and slight increase of survival (marginal...).In all this time, there has not been any proof of alternative therapies making any difference... No proper studies havebeen done, but simple logic would suggest, that with so many people converting to healthy eating, supplements, protocols etc. etc you would instantly see a shift in longer survival or even cures. The oncologist would see a trend. Trust me, I am a practitioner, and when I hear a weird/unorthodox treatment for a sore back , I roll my eyes, when I hear it again from a different person, i start paying attention, when I hear it for a third time, I start looking into it. IF something worked, the oncoligst would have noticed a trend. However, the survival stats are still the same, as theywere years ago. Over the 3 yrs, I have had many discussions with my dad's oncologists, both extremely experienced and knowledgable. Both have said, that they had a small number of patients go into remission (no NED...) for extended periods of time (usually with chemo Tarceva was mentioned a fewtimes....)but eventually cancer would continue its progression. They both believe, that there is a vast number of undiscovered genetic subtypes of cancers which dictate how slow/fast the cancer progresses and its response to treatment.I have broken up the rest of this paper into 6 sections for easier read. Where ever I could I added extra infomration such as links to studies, or specific pages.Sections:1. Supplements2. Conspiracy theories3. Orphan Drugs4. Alternative therapies5. Experimental6. Useful links1. SupplementsI do not believe there is a single supplement or a group of supplements that are effective in reducing, or even stopping the cancer. Some supplements may slow down the spread, but so far I have not seen any evidence of dramatic response to any particular supplement. Testimonials do not count, and the rare cases of remission can not be definitely linked to anything, since most of the time the same results can not be replicated. The following is a list of supplement that my dad took. At no point was there any evidence of response to supplments, though I can not exclude that something may have slowed down the progress, after all he did survive for nearly 3 years. No particular order...- Selenium double recommended dose for nearly 3 years, main action nati-oxidant5-15 apricot kernels, first 1-2 years about 5-10/day, then as the cancer spread increased to 15 - Toxic in high doses. Cytotxic(kills cells) so thehnically similar to chemo, however, no reliable information on dosage or effectivness. Most studies I looked at showed little evidence of effectivness (by Sloan-Kettering)Garlic extract - liquid - daily dose morning/night for 3 weeksSulphorafane - brocolli extract teaspoon / day for about 12 monthsAvemar - bought online from a local reseller - monthly cost $200 for 30 sachets - 1 clinical trial (by manufacturer) showed some improvements, certainly not a cure . Took for 1 week, complained of nausea/vomitting. (Took 3 months before passing, already very weak, and cancer widely spread)Essiac tea- tried about 5-10 times, each time had associated nausea - stoppedLiposomal Vit C 6000mg per day for 1 monthCurcumin - 5000mg per day for about 2-3 weeksCanabis oil - could not buy anywhere. Home made cannabis oil both cold and hot extraction. Cold extraction - 7gms of marijuana in 100ml brandy for 3 days. Same ratio weed to brandy but cooked at around 70-75deg for 10 min. Combination of both was givven as 10 drops 3/day for about 1 week. No change to pain, appetite.Multi Vit for 2-3 months Vegetarian protein - substitue for reducing meat in the dietReishi Mushroom - 1 week recommended dose at the time of diagnosisBudwigers cream cheese/flaxseed oil for most of 3 years.Diet - mostly vegetable based, with meat 1-2/week, little processed foods/sugarsMany exotic fruits with “anti-cancer” qualities.Buckweat daily2. Conspiracy theories - Cancer cure exists, but pharmceutical companies dont want to release it because it will reduce their profits.Steve Jobs died 3 months after my dad was diagnosed. For me, all the conspiracy theories died with Steve Jobs. If he could not find access to this hidden/secret cures, with his wealth/connections, then chance of this cure existing are very little. (of course, he secretly could have been cured, and now lives on Mars, with aliens....)Whoever find a cure for cancer, will have unlimited wealth, and their name written into history books, I wonder, if the cure exists, what are the reasons not to release it....Similarly the proponents of naturals cure dont want you to know the truth either, and will don anything for your dollar... Here is a true story:At the time of my dad’s diagnosis I came across a blog by Wayne Parrott. Wayne was a director/owner of a health retreat in Australia (called fountainhead), that offers retreats for cancer, depression, and other illnesses. He was also a cancer sufferer, but certainly fought the diseases like no one I have ever seen. His blog documented his many trips to Germany for treatments, and myriad of treatments he underwent. He was my inspiration, and I regularly followed his blog. End of 2012, the post became less frequent, and there were only few posts in 2013. There was a long break between Feb and June/july 2013 between posts. The last post was from his wife, that Wayne lost his battle around July 2013, the post was only there for 1-2 weeks, and then was removed, the blog has been removed as well. HOWEVER, you will not find a single mention that Wayne Parrott has passed away. In fact if you go to fountain head website, and read the bio, it looks like he is still alive! oh, and they offer retreats for cancer patients....... Cancer is simply a huge business. 3. Orphan DrugsLDN Low Dose Naltrexone - never god a chance to tryCemitadine - bought, never got to try it - based on a couple of case studies from the 70’s, that people experienced remission after taking cimetadine for gastric upset. Has had some limted trials, and showed some improvements in colorectal cancers. Aspirin - took daily for 12 months, some suggestions it may slow down cancer progression, no clear how it works.DCA _ Dichloroacetic Acid dad took for 1-2 weeks, 2 months before passing - no effect. No common side effects either (neuropathy in fingers/toes). Bought from www.dcaaustralia.com.au, came with a small scoop that suppose to hold 200mg, gave 2 in the morning/2 at nigth. approx 800mg. General advice online is around 500-1000mg/day. Interestingly, DCA is used for lactic acidosis. (when blood levels of lactic acid are high), its a well known fact that cancer cells live in an acidic environmnet , so there is some merit to DCA in cancer. Also check www.medicor.com.auGreat site for orphan drugs - http://cancerx.wordpress.com4. Altenrative therapiesTraditional Chinese Medicine (TCM) My dad never had any TCM. My only link to TCM was to try a herb called Lei Gong Teng . I accidentally came across this herb, when my dad was on Naverolbine in Jnauary 2014. I was looking for a herb to synergise with chemo, and was looking for something that works in similar pathways. Surprisingly, there have been some studies to show effectivenss in animal studies. The herb is TOXIC! and can cause damage to kidneys. I could not get it in Australia, and tried to order it from America, and in the end ordered it from China. It arrived 1 week after my dad pssed away. Comes in sachet, and dose is one sachet per day.Acupuncture is commonly used to help counteract the effect of chemo, especially nausea. It is even recommended by some oncologist. No evidence of it curing cancer.There was a study published in the last few years on comparing chemo vs chemo/TCM ( I believe it was quoted by CraiginPA). From my memory, the results showed improvements in survival at 12 months, and 24 months, then the numbers became very similar. This results, are also in line with my personal observations over the past 3 years on Inspire. The people that take a holistic approach to cancer treatment, combining chemo/radio with a good diet and some supplements, seemed to survive longer then the average 12 months. I noticed they have a comfortable quality of life up to 2 years, and then unfortnuately, most go down hill between 24-36 months after diagnosis ( very similar to my fathers progress). I also noticed that those patients that are still stable at 3-4yr mark, seem to remain stable for long periods of time (with or without treatment) These are only observations that I have made, from being on this site nearly daily for 3 years, as well as following some blogs, and regularly visiting cancer.org. So what has worked:Chemo without a doubt initially reduced the tumors, and maintain them while under treatment. Without chemo, within 2-3 months the cancer would start spreading - regardless of all the alternative therapies we tried.PEMF - pulsed electro-magnetic field, - an electromagnet is used to generate a magnetic fieldat a specific frequency. Widely used in orthopeadics to speed up fracture healing (well documented, and acceptedtherapy). Not commonly known today, though used a lot in the canine and equinine racing industries.I bought one for my dad, when he suffered a lower back fracture due to cancer. The fracture caused severe pain on standing, and wlaking, resulting in my dad becoming bed riddled, and placed in palliative care on high dosesof meds. He was there for 2-3 weeks with no sign of improvement while they tried every drug under the sun to help with his pain. He was only able to walk 5-10m with a trolley, before he had to lie down.I contacted Dr. Pawluk from http://drpawluk.com/, who seems to be an expert in this field, and asked him for his advice, he suggested 2-3 devices from his website, but I was not comfortable with getting a unit from overseas. I then found a localy made device www.tgs.com.au, and had it delivered in 2 days. After starting it on my dad at base frequency 200, and 5 pulses/second for 10 min x 3/day (as suggested byDr. Pawluk), dad was able to walk for 30-50m after 2 days. After 5 days, he was walking for 2-3 minutes (with the trolley), He went home after 9 days (still with trolley). He was driving the car 1 week later, and was walking without trolley (10-15min) 2 weeks later. Every 2-3 days the duration of treatment was increased, and frequency was raised (Dr. Pawluk suggested the treatment protocol). Without doubt, this has helped my Dad manage some of the symptoms. Did it affect the cancer???The following pet scan showed reduction in activity in the spinal mets (probably due to radiation), and increase/newareas in abdomen. The elctomagnetic blanket is fairly large - about 80cmx40cm, so when my dad was lying on itit covered the area between his buttock to mid back, and magnetic field penetrated right through his body. I do not think the PEMF made any difference to the cancer, there were both positive, and negative results in the areathat was covered by PEMF, and positive was most likely due to radiation. Total use of PEMF was about 4 weeks, 3 times per day. There are suggestion to use PEMF for 12hours per day, to cure the cancer. The theories behind it make sense, but, as with everything, no proof of it, and I was not willing to do this on my dad, it just seems too extreme...Most studies on PEMF, show it is safe to use on humans, and not likely to cause cancer.ELECTROTHERAPIESElectrical current:The most common device that is used in cancer therapy is Becks protocol. I was able to find schematics of the device (http://www.sharinghealth.com/bob-beck-build-your-own.html)I had an electronic engineer review it, and all it was doing is generating electricity at 4 Hz (4 pulse per second), at low intensity. This device is meant to be work around the wrist, where its closer to the blood vessels. However,blood completes a full circle around the body in about 30sec, so this pulsations would have hardly any effect (consideringthe resistance of skin, blood vessels, other tissues, and speed of travelling blood...)Since I have some electrotherapy devices at work, I started treating my dad daily using Interferential unit (Big brother of TENS machine), and set it to 4 Hz, for 20-30min, on both cubital fossae (where usually blood is taken, in the creaseof the elbow). I also used it superficialy on the lower back (for S1 met) at 4 Hz for 20-30 min, and then 57 Hz (based on this chart). Another idea would be to use transversly - so that one electrode is on the back, and the other is on the chest, causing electrical impulses to travel through the chest (dont do it over the heart... or if you have a pacemaker)I used it on my dad for about 3 weeks daily, with breaks for Sunday, no obvious effect was detected.Plenty of research has been done on therapeutic use of electrotherapy, mostly for pain management. Some research was done on electrotherapy use in cancer cultures, and animal studies. Most was done in Eastern europe, and not much of this research has reached the west. The early studies showed effect of electricity on cancer, but like everything, the problem is causing this effect inside the human body, particularly when the cancer is spread, and you need to reach many places on celular level. One device has gained FDA approval, that is Novacure, using many electrodes over the scalp, and is used for some brain tumours. I could not unfortunately, find the specifications of the device - Frequency - around 200 Hz, intensity ?, duration ?, type of waverform?, location of electrodes?Still any locally placed device is not likely to produce wholebody effects, and likely to only be local.Electromagnetic therapyCovered aboveLaser (Low level laser therapy)Used in physiotherapy to reduce pain, and inflammation. One study I read, showed it may increase cancer activity, soI decided not to use it on my dad.Ultrasound (like the one used by physiotherapists, not the ultrasound thats done to check stomach, tendonds etc...)Not used on my dad, could have local therapeutic effect, due to creating of heat, especially if the probe is not moved.Problem is controling the heat, and being able to localise to a specific point, once again, only local application, withno effect on the whole body, can easily damage healthy tissue if not used correctly.A more advance form of ultrasonic therapies are being studied to use instead/together with radiotherapy. For example crossing 2-3 beams of unltrasound to causing a specifc spot in body to heat, and kill cancer there. Still very new.HyperthermiaIt is a know fact that cancer cells get damaged at certain temperature (somewhere around 41degrees C), before the healthy cells are damaged. It is a practiced therapy mostly in Germany, and europe, but still considered experimental in Australia. I was able to find a place that does hyperthermia in Melbourne (www.niim.com.au), and we went there for an appointment. At the time my dad just came home from 5-6 weeks of hospitals due to lower back fracture (metastasis). We consulted a doctor that specialised in hyperthermia. The only thing she could offer us, and any patient with metastatic disease, is whole body hyperthermia, where the patient is placed in a tent up to the neck, and the body is heated to approx 41c, for 60 minutes, with the aim of raising core temperature. Its important to understand, that to kill every cancer cell in the body, every cell in the body needs to be raised to around 41c which is the main drawback of using hyperthermia..... However, due to my dads state, she said it was not an option, and they could only offer mild hyerpthermia, and going for 36c, instead of 41c, but my dad was not interested at trying that at the time ( I think he already reached a point, where he was not willing to fight....) I discussed hyperthermia with my dads oncolgist, who said, they know it works, but have no way of raising the whole body temperature (our bodies are very smart, and have many ways to keep itself in a tight range of temperature/ph for optimal function). It can be successfuly applied to an area, such and hand, foot, leg etc, but then so can be surgery/radio...The only way I could think of someone reaching this state, is very high fever. This has been a documented event, when some cancer patients develop very high fever (virus, bacteria etc), only to be cancer free afterwards... This also, I believe, is the basis of Hoxsey potions ( I might be wrong), where the aim is to cause the body to have a reaction, andhigh fever.5. EXPERIMENTAL******I want everyone to understand, that I am discussing here my ideas, and in NO way, I am suggesting, or recommending this ideas******I want to share them with everyone, to make people think outside the the box of cancer treatment which is chemo/radio from mainstream doctors, and supplements/diet from alternative medicine advocates.1. Measles vaccine - I thoroughly researched the ideas of cancer being in some way a viral infection/or caused by viruses. The facts are, there are some viruses that cause cancer, such as HPV, and some others. None have been found to be related to lung cancer (this may change). They carry oncogenes, and when they infect certain body parts, they cause a mutation which may lead to cancer. Treating these cancers as a virus, in my head does not make sense. It may explain the cause for the cancer, and lead to vaccines, such as cervical vaccines for girls to prevent cervical cancer. Also if all cancers were a viral infection, I would expect to see carers of cancer patients getting cancer, and certainly oncologist dropping off like flies... (I dont wish them any ill!!!) So for now I dismissed the idea of virusbeing a cause of lung cancer. But at one point I was looking for a way to stimulate the bodies defences (stimulate the immune system), as it may help to fight the cancer, or at least slow it down. Thats when the idea of doing a vaccine came to me. All vaccines create an immune response, that is the whole idea of the vaccine. Then I had to decide which vaccine may be better (there are many vaccines out there: tetanus, chicken pox, measles, rubella, etc, etc....) So in my research I came upon studies that suggested a link between lung cancer and measles (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19895323)(http://omicsonline.org/measles-virus-association-with-cancer-2155-9899.S5-002.pdf). So this gave birth to my idea of using measles vaccine, which will create a body response, specificaly to measles, which in turn may finally recognise/attack the cancer cells.The interesting thing, as I was writing this, and went back to the internet to check on some facts I came across this:http://clinicaltrials.gov/show/NCT00828022 a clinical study of measles vaccine in NSCLC !!! however, this was filed in2009, and nothing since.... I could not find any result...In my opinion, side effects from vaccines - should be fairly minimal. Vaccine should be fairly safe with any chemo/radio, but obviusly if someone wanted to do this, they need to speak to their doctor. Unfortunately, I never got to try this on my dad.2. Blood transfusionI came across this study http://bloodjournal.hematologylibrary.org/content/87/8/3522.full.pdfthis was a small scale experiment, where terminally ill patients were injected with 1 unit of whole blood (untreated) from a close relative (child, sibling) with a similar white blood cells type. Overall there was certainly promising results, but i could not find information on follow up, and there were only 6 patients used in this experiment. The idea was that a white blood cells from a healthy related donor would attack the cancer cells. Since there was no follow up, there is no information on how long the improvements last. I desperately tried to replicate this with my dad, but came across only walls. No one was interested in helping us. I got as far as having blood tests done to see who would be a better match (me or my brother), but by then dad was deteriorating rapidly, and I dont think he was willing to have any more treatments....Further ideas on this experiment. Continue with blood transfusions every 2-4 weeks until either reaction, or no longer seem to work. Another idea would be to create a cancer specific vaccine... When a biopsy is taken, the tumours cells are then damaged, and used as a vaccine and injected into a healthy relative with a matching lymphocytes. The theory behind this, is the healthy host will develop antigens/antibodies to the tumour cells. Then blood is transfused from this host to the cancer patient, together with the immunity to this specific cancer. 3. Heat dialysisWe know heat kills the cancer cells, the issue has been delivering heat effectively to the cancer cells, especially when it has spread. My idea is to use similar machine to dialysis, where the blood travels from the body through a tube to a machine, gets heated to a specific temperature and then returned to the body. This should effectively raise the whole body temperature , and within every cell. This will have some high risks, since temperature will affect out body function, and mental state (remember last time you had very high temperature!!!)4. Similar ideas have floated from time to time, but nothing ever got done. World Wide database, where cancer patients/carers can login and update progress and treatment. The idea is that over time some patterns will emerge, showing if something is more effective than other treatments. Will be very useful for alternative treatmetns, but can also be helpful with chemo as well. For some one who has the skills, it should be fairly easy to set up the website, and create questionnaire templates, that people then fill out every 2-4 weeks etc.... 5. CTC - circulating tumour cells. Blood is tested for circulating tumour cells. There are already machines on the market that can do that (https://www.cellsearchctc.com). Some labs offer a service, where you send in a blood sample which gets tested for tumour cells, which are then tested against different chemo/alternative treatments to determine if there is sensitivity to anything specific. Essentially a more targeted approach. I believe it is still in its infancy, but has potential.Double- Edged swordThe alternative treatments do not have any proof that they work, yet chemo is only palliative care, and will not provide long term survival or cure. So, this becomes a very tricky area - you should try everything you possibly can, yet there is no information on how or what the interaction with chemo/radio will be. Chemo/radio has proof that it is effective - even if for short time, so last thing you want is to reduced effectiveness of chemo/radio. WHat happens next, often people proceed with chemo/radio, and leave alternative treatments for later. When the chemo fails, and there are no more options, the cancer is usually spread much further than at the time of diagnosis, the body has been weakened and damaged by chemo/radio. So the chance of anything working is very slim by this stage.In my opinion, as much as possible should be done as soon as possible. At the time of diangosis, most cancers are already metastatic, but with time, the process continues, and the the number of cancer cells in the body will continue to grow, so the longer treatment is put off, the harder it will be to treat it, or have any effect.If I had another shot at helping my dad, I would have tried the measles vaccination, hyperthermia,acupuncture from the beginning.. These 3 first, since they are least likely to interfere with chemo/radio. Acupuncutre has been proven to help with certain conditions, so definitely worth a try, so is TCM (traditiona chinese medicine). Next would be trying various herbs and supplements. As mentioned before, I think for these things to work, the dose has to be considerably high, otherwise they are not likely to have a benefit. 6. Useful Linkswww.grace.org an amazing place, to ask oncologist for their opinion. http://www.sciencebasedmedicine.org/ - information to debunk some “cures”http://cancerx.wordpress.com/ an excellent source of information on off-label pharmaceuticals that have evidence they may help with cancer treatment.www.medicor.com.au - Canada, private clinic combining mainstream treatmetn with some alternative treatments, worth a read, different protocols they use. They dont claim to hav cures, but some of their trials may offer extra treatment for increased survival and wuality of life. "

NSCLC IV met hersenen EN ruggengraat ontmoet en ik wil zeggen, het is niet allemaal slecht!!

Ik loer op deze website sinds we er bijna 8 maanden geleden achter kwamen dat mijn vader een stadium IV longkanker heeft die binnen 1 jaar van 0% naar wat het nu is (de laatste scan in 2012 was duidelijk) en vele malen Ik heb het gevoel dat ik iets wilde zeggen, maar ik denk dat het te vroeg is om iets zinnigs te zeggen. Dec 2013 zat het helemaal in zijn longen en de dokter gaf hem 1 jaar om te leven waar ze toen zeiden, laat hem eten wat hij wil en doen wat hij wil - dat is alles wat hij nog heeft. Natuurlijk ben ik van arts veranderd, anders zou ik zijn aangeklaagd omdat ik hem het leven uit had geslagen. het ergste of ik heb gewoon geluk: 1. Mijn vader is niet meer die knorrige oude Chinese man die het grootste deel van mijn jeugd ergens anders heeft doorgebracht (omdat hij diplomaat is) en een nieuwe vrouw heeft2. Mijn vader is niet meer zo'n negatieve, pessimistische persoon3. Mijn vader kan vergeven en vergeten en niet vol haat4. Mijn vader lacht en glimlacht nu veel meer dan in het vorige leven5. Ik wil eigenlijk tijd doorbrengen met mijn vader (hij is altijd al het bovenstaande geweest en ik vermeed hem sinds ik een kind was)6. Ik heb geen enkele egoïstische kankerpatiënt of hun familie ontmoet - iedereen zal alle extra mijlen doen om me te helpen ... een vreemde ... zonder er twee keer over na te denken. Deze hele aflevering maakt me allemaal een beter mens. 7. Ik heb geweldige mensen ontmoet met zoveel leven in zich, zelfs na 9 operaties, 3 chemokuren en bestralingstherapie met overal littekens die nog steeds gaan werken en zeggen dat het leven een zegen is8. Ik mediteer, verbind me weer met mijn religie en eet gezond. Dat gezegd hebbende eet ik geen vlees (gevogelte) meer. Dat wilde ik mijn hele leven al en kon ik niet, nu ging het vanzelf9. Ik rook al 12 jaar en ben nooit langer dan een week gestopt omdat het moeilijk was. Ik ben nu 8 maanden clean, het verlangen naar sigaretten verdween ONMIDDELLIJK na de prognose. Dus misschien zal zijn kanker dat ook doen - wat kan het stoppen? Wat gebeurde er toen? Mijn vader begon te hoesten, dus gingen we naar de dokter en ze schreven hem antibiotica en andere medicijnen voor om de symptomen te verlichten waar hij 2 weken daarna nog steeds hoestte en tot overmaat van ramp verloor hij zijn stem. In de derde week gingen we naar de dokter en ze maakten röntgenfoto's van zijn borst en bingo, het beest onthult. Ik had moeite om over hem te waken. Na 3 weken onderzoek en ellende begon ik mijn vader met Gerson en dwong hem om alleen al het alkaliserende voedsel te eten waar het ons allebei volledig gefrustreerd raakte omdat hij Chinees is en Chinees eten heeft geen verse groenten waarvan ik denk dat hij dat zou moeten zijn nemen. Ik deed alles met hem (wat ik hem ook liet eten, ik eet, wat hij moet doen, doe ik ook), dus toen hij weigerde, was ik boos, want als ik het kan, waarom hij dan niet. Toen was ik ook boos op de dokter, het duurde een maand voordat de verdomde straling op zijn hersenen begon. Ik gaf mijn vader Tri-factor en deed natriumbicarbonaat / ahornsiroop, die hij later ook weigerde te eten, maar om de een of andere rare reden kwam zijn stem na 1 week terug. Hij heeft in januari 10 keer bestraald waarbij de bijwerking na de 7e keer voelbaar was en hij verloor zijn eetlust omdat eten niet hetzelfde smaakte en na 10 keer verloor hij al zijn haar. Hij was misselijk en was de hele tijd moe. Hij kon nergens heen en begon alleen maar rond het huis te luieren. De week erna viel hij 10 kg af en ik kan zijn ribben zien. Hij begon veel te hoesten, vooral 's nachts, en uiteindelijk hoestte hij bloed uit. Toen kwam februari, waar ik besloot om voor de minder ingrijpende behandeling in China te gaan (Fuda Cancer Hospital Guangzhou), waar hij vervolgens nog eens 3 weken in het ziekenhuis doorbracht met immunotherapie en cryotherapie die vermindert de grootte van de tumor die zijn luchtslang een paar cm blokkeerde en hij hoestte minder. Hij had een keer een epileptische aanval en beefde enorm en niemand van ons kan slapen omdat we bezig waren over hem te waken, we zien eruit als een hel. Ik heb het geluk gehad dat ik ontslagen ben, anders had ik toch moeten stoppen. Nou, ik heb al mijn lijfrente uitgegeven in dat ziekenhuis. Hij kwam in maart 2014 terug naar Thailand en ik begon aan de kanker te wennen dat ik niet langer in paniek raakte over alles en hem dwong om te doen en te eten wat hij niet wil. Ik vond dingen die hij kon doen die niet al te slecht smaakten of te overweldigend waren (zoals Gerson). Dingen zoals: Mariadistel met foscurcumine 400 mg foliumzuur B-complex Multi-vitamine Vitamine A & D (soms) Nonisap Willard's water B15 multi-enzym Paw Paw Protocel Erlotinib - en ik weiger andere IV-chemotherapie Hoe is het nu? Na 8 maanden hiervan kan ik mijn vorige oncoloog niet genoeg bedanken voor het instellen ik ben klaar voor het ergste, dus alles wat niet mijn vader is die bloed hoest of sterft van de pijn - ik ben volkomen gelukkig. Hij is niet meer de tenniskampioen die hij was voor de kanker, maar hij rent en speelt nu weer tennis. Hij eet alsof hij in 3 maanden niet heeft gegeten (wat waar was), hij lacht en geniet van reizen (ik boekte uitstapjes en regelde elk weekend familiebijeenkomsten), en heeft niet gehoest of zelfs maar bijna zijn stem verloren sinds. Zijn scans zien er sinds april steeds beter uit (hetzelfde als Tarceva maar van een ander merk omdat het hier te duur was, ik moest de generieke scan kopen). Zijn röntgenfoto ziet er duidelijker uit en zijn CEA-niveau is sinds vorige maand gedaald van 50 naar 16. Morgen gaat hij weer op controle (CT en bloedcontrole) dus we kunnen alleen maar bidden dat het zo blijft. Zijn haar groeit heel snel terug en is zwart in plaats van wit en zacht als een babyhaar - schattig! Hij heeft geen symptomen van de kanker of bijwerkingen van de therapie behalve wat hij al eerder heeft (tremor van de handen). Zijn kortetermijngeheugen is niet zo goed, maar ik weet niet zeker of hij het was die niets deed om zijn hersenen te ontwikkelen behalve rondhangen of dat het de straling was. Hoe dan ook, het is heel klein (zoals het vergeten van zijn pillen), hij leeft heel normaal, oefent dagelijks en kijkt elke dag naar het WK. Ik weet dat het veel te vroeg is om iets te concluderen, maar voor mij is het vandaag en het is een goede dag of een slechte dag en het zijn maanden van goede dagen geweest.Update:Ik vroeg specifiek om dokter om CT van de boven- / onderbuik te doen scan (ze doen meestal alleen de bovenkant) en raad eens wat er opdook, ruggengraat ontmoet !! Als ik daar niet om had gevraagd, denk ik dat ze het nooit hadden willen doen. Maar nogmaals, wat moeten ze doen nu we erachter zijn gekomen, de behandeling gaat niet veranderen. Blij dat hij nooit pijn heeft gevoeld (tenminste nog niet).